[20.] Hans Vanaken

[IsO]

10 snelle vragen aan Hans:
https://x.com/ElevenBeNL/status/1744365 ... 08886?s=20

[maartendr81]

Ben ik de enige die geïrriteerd geraak van het feit dat Boucaut (toch ééntje waarvan héél België weet dat hij het niet heeft voor Club) om nationale tv, RTBF met name, een tirade mag komen afsteken over Hans zonder dat er enige vorm van weerwoord mogelijk is? Ik dacht dat we van die man af waren sinds vorige seizoen. Maar nu blijft hij zijn gal spuien richting FCB.

[IsO]

Ben ik de enige die geïrriteerd geraak van het feit dat Boucaut (toch ééntje waarvan héél België weet dat hij het niet heeft voor Club) om nationale tv, RTBF met name, een tirade mag komen afsteken over Hans zonder dat er enige vorm van weerwoord mogelijk is? Ik dacht dat we van die man af waren sinds vorige seizoen. Maar nu blijft hij zijn gal spuien richting FCB.

Kan je een linkje delen?

[maartendr81]

jazeker,
https://www.7sur7.be/football-belge/lun ... ing.com%2F

[Duffman]

Los van het feit dat ook ik mij meer en meer stoor aan het contante gemekker, gesticuleren en geklaag van HVA tijdens en na matchen (+ zijn Hein-achtige manier van interviews geven 'het is altijd iemand anders zijn fout'), energie die hij misschien beter kan steken in bv. het coachen van jonge gasten op het veld, is die Boucaut niet diegene die in de playoffs van 2012 (het Daum-seizoen) op de slotspeeldag anderlecht de titel schonk door eerst een geldig doelpunt van Bacca af te keuren wegens vermeend buitenspel en vervolgens in minuut 93 een penalty aan de thuisploeg te geven na een doornormaal duel op een stilstaande fase?

[Tiki Taka]

Zegt veel over de persoon Boucaut zo`n uithaal. Degoutant en gefrustreerd ventje precies.

[IsO]

Los van het feit dat ook ik mij meer en meer stoor aan het contante gemekker, gesticuleren en geklaag van HVA tijdens en na matchen (+ zijn Hein-achtige manier van interviews geven 'het is altijd iemand anders zijn fout'), energie die hij misschien beter kan steken in bv. het coachen van jonge gasten op het veld, is die Boucaut niet diegene die in de playoffs van 2012 (het Daum-seizoen) op de slotspeeldag anderlecht de titel schonk door eerst een geldig doelpunt van Bacca af te keuren wegens vermeend buitenspel en vervolgens in minuut 93 een penalty aan de thuisploeg te geven na een doornormaal duel op een stilstaande fase?

Was niet de slotspeeldag van PO I dat seizoen, maar inderdaad. Het Nieuwsblad alludeert in hun berichtgeving van Boucauts uitspraken over Hans ook over de slechte relatie tussen Club en de ex-scheids. Wij waren trouwens niet bepaald de enigen die geregeld problemen hadden met Boucaut. Ik herinner me uitspraken van Brüls, een wraking door Waasland-Beveren, etc.

Dat gezegd zijnde, kan ik wel volgen dat Hans verbaal gezien een smeerlapke kan zijn op het veld; zie bijvoorbeeld de uitlatingen van Vossen, ondertussen één van Hans' beste vrienden, die Hans tegenover zijn pa ooit omschreef als "een eikel" na een match tussen genk (waar Vossen toen nog speelde) en Club. Dat hoort denk ik bij zijn winnaarsmentaliteit, die hij wel degelijk heeft, ondanks zijn soms slome, nonchalante uitstraling.

Dat mekkeren tegen de scheidsrechter is daar wellicht een minder gewenst bijproduct van. Eén dat Club deels heeft weten te kanaliseren door hem captain te maken (die mogen sowieso iets meer (deftig) hun gedacht zeggen tegen de ref), maar zijn uitlatingen tegen Vergoote waren er natuurlijk over en contraproductief, ook al zat er een grond van waarheid in ("fucking pussies" die voor het vocale antwerpse thuispubliek geen tweede geel durven trekken voor Janssen) en had hij nog net de beheersing om te wachten van zagen tot na de match.

Kortom: Hans had, hoewel hij een punt heeft, beter zijn mond gehouden na de match, of de zaken althans anders verwoord en het bij één keer gehouden. Boucaut zijn commentaar achteraf is au fond ook niet geheel onterecht, maar is er evengoed serieus over wat mij betreft (en dat in tegenstelling tot Hans niét in het heetst van de strijd/ontgoocheling). "Hij kan niet tegen zijn verlies" kan deels waar zijn, maar is ook een makkelijke stoplap om het niet over de betwistbare beslissingen van de arbiter te moeten hebben, die ook hier wel degelijk matchbepalend waren (tweede geel, en dus rood of geen rood).

[maartendr81]

Helemaal akkoord. mag ik er wel aan toevoegen dat, indien je niemand in de ploeg hebt die tijdens de wedstrijd tegen de arbitrage bezig is (hoewel dit op een ordentelijke manier dient te gebeuren) je steeds langs de verliezende kant staat. Het is namelijk menselijk dat de dingen die gezegd worden (indien je ze zelf als plausible interpreteerd) toch meegenomen worden in de volgende beslissingen.

[IsO]

https://x.com/JarnoBertho/status/175520 ... 96677?s=20

[IsO]

Er is trouwens een voorgeschiedenis met ref Jasper Vergoote. Uit een artikel in HNB over Burgess in de aanloop naar de bekermatch tegen Union van vanavond:

[spoiler]

Op Olympia zijn ze nog niet vergeten hoe Christian Burgess tijdens de vorige wedstrijd met Union (1-1 op 26 december) irriteerde. De centrale verdediger daagde constant supporters en tegenstander uit, liet zich bij elk contact opzichtig vallen en won al rond het halfuur tijd. De exponent van zijn opvallend gedrag was misschien wel zijn viering à la Cristiano Ronaldo richting Brugse spionkop na een geslaagde tackle op Igor Thiago. Vintage Christian Burgess.

Vriend en vijand vond achteraf dat Burgess rood had kunnen of misschien wel moeten krijgen, maar scheidsrechter Jasper Vergoote gaf hem slechts één keer geel. ’t Is alsof Burgess op dat vlak een bewaarengel op zijn schouder heeft zitten. In zijn 465 profmatchen pakte hij ondanks al zijn fratsen nog nooit een rechtstreekse rode kaart en slechts drie keer kreeg hij een tweede gele kaart. De laatste keer dat hij zo van het veld werd gestuurd dateert al van begin maart 2018.

[Sanders]

Gisteren toch ook weer alomtegenwoordig. Toont dat hij nog altijd onze patron kan zijn.

[maartendr81]

Zeker en vast. En nu dat ook Onyedika een rustpunt is, voetballen we zeer makkelijk onder druk uit. Dat is tijdens het reguliere seizoen wel anders geweest.

[Polbemol]

“Hans kan zelf zeggen: ‘Ik ben van ‘de Club’. Is dat niet mooi?”: the making of van Hans Vanaken, van bonenstaak tot Club-icoon

Tijd voor een standbeeld van 1.94 meter? Met een zesde titel zou Hans Vanaken (31), net als Brandon Mechele, alle Club-iconen aftroeven. Hoe is hij zo groot geworden? Dit is Hans Vanaken, ‘the making of’.
Pieter-Jan Calcoen
Gisteren om 16:00

Vooreerst het simpele antwoord op de laatste vraag: door een forse groeischeut. Als tiener, zo’n vijftien jaar geleden, komen er bij Hans Vanaken 24 centimeter bij op twee jaar tijd, wat de ziekte van Osgood-Schlatter (pijn aan de aanhechting van de kniepees aan het scheenbeen) als gevolg had. Vanaken speelde toen bij PSV, waar hij maandenlang niet kon voetballen. De Nederlanders keken doorheen die blessure en wilden Vanaken houden, maar dat was buiten hemzelf gerekend. Hij zag op zijn zestiende meer kansen bij Lommel.

Het is een rode draad doorheen Vanakens carrière: hij maakt zijn keuzes zelf. Zo is hij ook bij Club beland én gebleven. anderlecht drukte in 2015 door, bood forse sommen, maar Vanaken had een beter gevoel bij Club, dat hem al volgde van in zijn eerste maanden bij Lokeren. En toen Jan met de pet vond dat Vanaken het in het buitenland moest proberen na zijn Gouden Schoen in 2018 en 2019 haalde de Limburger zijn schouders op: waarom veranderen als je gelukkig bent? Het alternatief was niet minder: een Club-legende worden.

“Ik ben te jong om in te schatten wat Ceulemans of Van Der Elst voor Club betekend hebben, maar ik durf veronderstellen dat Hans stilaan op hetzelfde niveau zit”, vertelt Jelle Vossen. Hij deelde vijf jaar de vestiaire met Vanaken, de twee zijn boezemvrienden. “Pas als Hans gestopt zal zijn, zullen mensen realiseren wat een uitzonderlijke speler hij was. Maar bon, da’s nog ver weg: ik denk dat hij zeker nog vijf, zes, zeven jaar kan doorgaan. Straks pakt Hans hopelijk zijn zesde landstitel, wat niemand hem heeft voorgedaan, maar daar zal het niet bij eindigen. Volgens mij kan Hans alle records uit de clubgeschiedenis breken.”

Jelle Vossen (links) met Hans Vanaken.
Jelle Vossen (links) met Hans Vanaken. — © BELGAPLUS

Daartegenover staat dat Vanaken het niet maakte buiten België. Hij beschouwt het niet als een gebrek, zegt Vossen. “Waarom zou hij? Als Hans op zijn oude dag zal terugkijken, zal fierheid terecht overheersen.”

Voor Vanaken begon het als prof in 2010, bij Lommel United, waar hij toen een talent was, maar niet hét gespreksonderwerp aan cafétogen – zó indrukwekkend was het niet. Sterker nog: er waren twijfels of Vanaken wel überhaupt een titularis moest zijn. Was die lange slungel niet te frêle? En te sloom?

LEES OOK. “Ik zou Nusa in de spits zetten”: René Vandereycken geeft Club tips voor hun titelmatch tegen Cercle
In zijn periode bij Lommel.
In zijn periode bij Lommel. — © BELGA

Toenmalig trainer Philip Haagdoren kende de kritiek. En trok zich er niks van aan. Nadat Vanaken onder onze huisanalist Franky Van Der Elst gedebuteerd had, werd hij een vaste basisspeler onder Haagdoren. “Ik zag het wel in Hans. Akkoord, hij had geen plotse versnelling. Maar hij was wél snel: in zijn hoofd en met zijn voeten. Zijn loopvermogen was daarnaast meer dan oké. En Hans was extreem balvast – toen al. Op training vielen de ploegmaats Hans niet eens aan, want ze wisten dat je de bal niet kon afpakken. Er was niks aan te doen.”

Voor Haagdoren was het een evidentie dat er vanuit eerste klasse forse belangstelling voor Vanaken kwam. Uiteindelijk won Sporting Lokeren het pleit van Charleroi. Lommel had de buren van Genk nog gewezen op Vanakens talent, maar daar vonden ze dat hij te veel op hetzelfde tempo speelde. Een serieuze misvatting.

Niet dat Vanaken geen werkpunten meer had. “Zijn kopspel was niet goed”, herinnert Haagdoren zich. “Da’s verwonderlijk, aangezien dat nu een wapen van hem is, maar in die tijd ging hij amper duels aan. Ook wel omdat hij erg tenger was. Maar goed, dat was geen belet om een stap hogerop te zetten.”

LEES OOK. Dan toch nog een toptransfer voor Brugs goudhaantje? Duits kampioen Bayer Leverkusen wil Antonio Nusa wegplukken bij Club
Kastje vol snoep
Het werd dus Lokeren, onder de vleugels van Peter Maes, die Vanakens vader Vital goed kende. Vanaken hield rekening met een aanpassingsperiode van een paar maanden, maar dat was een foute inschatting: hij stond er vanaf dag één. In zijn eerste wedstrijd in en tegen anderlecht scoorde hij twee keer: wat een entree!

“Ik heb die dag de meest ridicule peptalk van mijn carrière gegeven”, vertelt toenmalig Lokeren-kapitein Killian Overmeire. “Ik ging de jonge gasten geruststellen voor hun debuut, dus ook Hans, maar dat was achteraf gezien niet nodig: hij heeft nooit zenuwen of stress. Dat was er ook aan te zien: Hans speelde complexloos. Hij is een fenomenale speler, dat zag ik vanaf training één. De beste met wie ik gespeeld heb.”

“Ik kan me echt opwinden als ik kritiek lees op Hans”, vervolgt Overmeire. “Het lijkt misschien eenvoudig, maar dat is het net niet: wat Hans doet, is moeilijk. Zijn balbeheersing is uitzonderlijk. Ik ga je een anekdote vertellen. Bij Lokeren speelden wij doorheen de week een spel waarbij we in een kring de bal in twee toetsen moesten doorspelen naar elkaar. Eén om te controleren en één om te passen, in één tijd en zonder dat de bal de grond mocht raken. Wel, Hans was daar een meester in. De winnaar werd getrakteerd, met snoep of zo. (lacht) Zijn kleedkamerkastje zat vol. En zelf heeft hij verdikke nooit moeten betalen.”


© BELGA

Dat moesten geïnteresseerde clubs in 2015, na twee prima seizoenen, wel doen. En fors, als het van sterke man Roger Lambrecht afhing: hij plakte een prijskaartje van acht miljoen euro op Vanakens hoofd. Voor die tijd een stevig bedrag, uiteindelijk ging de spelmaker voor ongeveer de helft naar Jan Breydel.

Het is vandaag nauwelijks voor te stellen, maar aanvankelijk was Vanaken niet incontournable op Club. In zijn beginjaren liep er op zijn positie een grote naam rond: Victor Vazquez. De Spanjaard kwam uit de jeugdopleiding van FC Barcelona, waar hij met Lionel Messi gespeeld had. Finaal won Vanaken die concurrentiestrijd en de daaropvolgende seizoenen was het nooit meer een discussie of hij al dan niet moest spelen: het was een evidentie. In elk seizoen bij Club kwam hij aan – hou u vast – minstens 48 duels. Koning van de regelmaat.

“Fenomenaal”, noemt ex-ploegmaat en vriend Vossen die vaststelling. “Het is weinigen gegeven om zo vaak en zo goed spelen. Hans is nooit geblesseerd en altijd gemotiveerd, of het nu tegen pakweg Eupen of voor een titelwedstrijd is. Hij is een superprof, op alle vlakken. Feesten? Wordt Club kampioen, dan zal hij zeker vieren, maar Hans is een rustig type. Hij is heel relaxed. (lacht) Behalve als we kaarten.”

Naast Overmeire bij Lokeren.
Naast Overmeire bij Lokeren. — © BELGA

Ook zondag voor Cercle verwacht Overmeire geen zenuwen bij Vanaken. “Hij leeft voor zulke matchen. Op grote momenten wordt hij net béter – ik heb er vele anderen gekend. Hans heeft er geen last van dat we naar hem zullen kijken om de ploeg te dragen. Het hoort bij zijn status, hij kan perfect met die druk om.”

“Ene van ons”
Zeker als er een zesde titel bijkomt, spreken de cijfers voor zich: Vanaken hoort in de galerij der Brugse groten thuis. Omwille van de voetballer die hij is, maar ook omdat zijn karakter aansluit bij die van andere Club-coryfeeën als Ceulemans en Van Der Elst. Vanaken is, zo vertellen intimi, altijd een ‘gewone’ jongen gebleven – en dat bedoelen ze positief. Hij loopt niet naast zijn schoenen, is niet hautain. Ondanks het succes.

Vossen: “Hans is een normale gast die toevallig goed kan voetballen. Zijn status is veranderd – van onbekende Limburger tot een legende bij Club – maar hijzelf als persoon nooit. Dat is niet zo evident, het siert hem. Sommigen verliezen hun hoofd, níet Hans. Vandaar dat ik, maar ook de Club-fans, hem zo graag hebben.”

Haagdoren: “Mensen appreciëren Hans om wie hij is. Je hoort weleens dat het voetbal een harde wereld, en dat is ook zo, maar Hans is zichzelf. En dat is meer dan voldoende.”


© Foto Kurt

Om de cirkel rond te maken is het laatste woord aan Franky Van Der Elst. Hij gunde Vanaken bij Lommel United zijn eerste speelminuten als prof en moet nu vaststellen hoe hij door diezelfde speler gepasseerd wordt als recordhouder qua kampioensbekers bij Club: zes tegenover vijf. Steekt dat?

“Ik kan er niet mee lachen, het is pijnlijk”, grapt ‘de Fox’. “Neen, ernstig, wat Hans neerzet, is heel straf. Niet vergeten dat ik er vijftien jaar voor nodig had en hij maar negen. Toen hij destijds aan de oppervlakte kwam, was hij een bonenstaak, een ‘smalle’, net zoals ik. Je kon toen niet voorspellen dat hij een icoon van ons voetbal zou worden, maar hij ís het wel. En terecht: hij heeft zijn stempel gedrukt op de geschiedenis. Ook naast het veld, door bescheiden en normaal te blijven – dat past bij het DNA van Club. De supporters hebben het gevoel: ‘Hans is ene van ons.’ En Hans kan zelf zeggen: ‘Ik ben van ‘de Club’. Is dat niet mooi?”

LEES OOK. Karel Geraerts blijft volgens Duitse media bij Schalke, Club Brugge kan voor volgend seizoen stilaan niet meer om Nicky Hayen heen
De club van vijf titels
Raoul Lambert
Birger Jensen
Franky Van Der Elst
Fons Bastijns
Georges Leekens
Dany Verlinden
Ruud Vormer
Hans Vanaken
Brandon Mechele

[Arnio]

Ploeg bij de hand nemen en nummer 6 over de streep trekken vanavond. C'mon boys

[IsO]

Interview met Hans in HNB van vorige vrijdag:

[spoiler]

“Liever maand vakantie dan als nummer 26 mee naar EK”: wij spraken uitgebreid met Hans Vanaken op stage met Club Brugge

Een maand: zo lang mocht Hans Vanaken (31) uitblazen na een turbulent én slopend seizoen bij Club Brugge. Met een zesde landstitel en een ‘nieuwe’ coach, maar zonder EK. Gespreksstof op overschot. “Ik ben niet bezig met een transfer, maar ik ga het ook nooit uitsluiten.”

Hans, je wordt volgende maand 32. Wil dat zeggen dat je zo’n voorbereiding al wat meer begint te voelen?
“Eigenlijk niet. Ik voel mij fysiek enorm goed en fris. Dertig dagen vakantie: dat heb ik nog nooit gehad (grijnst). We trokken tien dagen naar Marbella met ons dochtertje, en ook nog naar Kos met mijn schoonouders. En met Lauren ben ik even van de Amalfikust gaan genieten. Prachtig, trouwens.”

Vertrek je dan met frisse tegenzin op zo’n oefenstage?
“Neen, ik vind het nuttig. Om de nieuwe jongens te leren kennen. De dynamiek in de groep, om eens over iets anders dan voetbal te praten. Hier leer je elkaar écht kennen.”

Wat vind je van de nieuwe jongens? Over Tzolis horen we enkel positieve geluiden. Te goed voor Club, liet een ploegmaat al vallen.
“Het is een hele goeie. Hij doet me een beetje denken aan Skoras: een goede werkethiek, enorme kwaliteiten aan de bal en een uitstekende afwerking met links én rechts. Maar ook Romero laat een prima indruk achter op training. Met hem heb ik nog niet echt kunnen praten: er is de taalbarrière. Gelukkigen vangen onze Spaanstaligen in de groep hem goed op.”

Had je nu liever nog verlof gehad? Zoals de andere EK-gangers?
“Ik zat in de voorselectie, maar ach: daar hoorden misschien wel vijftig jongens bij. Eerlijk: ik had niet verwacht dat ik erbij zou zitten. Ik las wel dat er veel over gesproken werd. Het was een issue. Velen hadden verwacht dat ik mee zou gaan naar Duitsland, maar ik dus niet. Het had – op basis van de play-offs – gekund, maar ik ben realistisch. Tedesco is een andere weg ingeslagen met een nieuwe generatie. De Cuyper is daar een goed voorbeeld van.”

Keek je dan met een soort wrok of spijt naar die wedstrijden?
“Nee, zo zit ik niet in elkaar. Ik was ook op vakantie wanneer de Rode Duivels aan de bak moesten. Het is niet zo dat ik speciaal naar mijn kamer liep om de match te volgen. Weet je, het was een lang en slopend seizoen. Ik heb liever een maand vakantie dan als nummer 26 mee te gaan naar het EK en daar geen minuut te spelen. Anderzijds blijft het een eer om op een groot toernooi te spelen.”

Ben ik te voortvarend, of lijkt dit het einde van je interlandcarrière?
(aarzelt) “Ik ben altijd fier om voor de nationale ploeg te spelen. Het is niet aan mij om het einde als international aan te kondigen en ik zou zoiets ook niet snel doen. Ik was daar nooit titularis of tel bij wijze van spreken geen honderd caps. Het ligt gewoon niet in mijn handen. Nogmaals: als je opgeroepen wordt, is dat een eer.”

Je begint nu wel fris aan de voorbereiding, aan een seizoen waarin Club er eindelijk nog eens meteen moet staan.
“Negentien punten achterstand op het einde van de reguliere competitie: dat mag nooit meer gebeuren. Dat klopt gewoon. Al vind ik nog steeds dat we veel van die wedstrijden tijdens de reguliere competitie moesten winnen. Alles wat toen tegenzat, viel mee tijdens de play-offs.”

Maar tijdens de play-offs oogde Club onder Nicky Hayen plots veel stabieler, meer gestructureerd en gedisciplineerd. Dan heeft de trainer daar toch iets mee te maken?
“Het is logisch dat Hayen is aangebleven: hij heeft het ronduit fantastisch gedaan. Als je onze uitzichtloze situatie op twee maanden tijd zo kan omkeren... Deze jonge groep heeft structuur en duidelijkheid nodig. Hayen geeft enorm gedetailleerde opdrachten per positie. Deila had ook een plan, maar daar was er misschien meer ruimte voor interpretatie. (denkt na) Toch vind ik het nog steeds moeilijk om de problemen van toen exact aan te duiden.”

Was Deila volgens jou een miscast?
“Dat kan je moeilijk zeggen, want in het begin van het seizoen liep het wel én ook in Europa was het goed. Tijdens veel wedstrijden bleken onze expected goals hoger te liggen dan van de tegenstander. En toch konden we niet winnen. Waarom ging het op Besiktas wel, maar op Kortrijk niet? Sommige zaken vallen gewoon moeilijk te verklaren.”

Ben jij geconsulteerd bij de beslissing om verder te doen met Hayen? Voor het ontslag van Deila werden eerst een aantal sleutelspelers opgebeld.
“Ik denk niet dat die telefoontjes nog veel veranderd hebben. Wanneer je al een tijdje meedraait in het voetbal, voelde je wel wat er ging gebeuren na die nederlaag op Sint-Truiden. Het is maar logisch dat er een aantal mensen worden gepolst die dagelijks op de werkvloer rondlopen. Dat je hun mening over bepaalde coaches of spelers vraagt. Voor onze voorzitter of andere mensen van het bestuur is het onmogelijk om dagelijks in het Basecamp te zijn. Zij werken in het hele land.”

Er waren zomers dat er iets bewoog rond Hans Vanaken. Nu lijkt het opvallend stil. Denk jij nog aan een transfer?
“Ik ben daar op dit moment niet mee bezig. Gewoon omdat ik momenteel nog niets gehoord heb. Maar ik ga het nooit uitsluiten. Als het komt, dan is het zo. En omgekeerd ook. Het hangt allemaal af van de situatie. Volgend seizoen kan een jonge gast plots alles kapotspelen op mijn positie. Of ik raak geblesseerd en verlies mijn plaats. Je moet zulke zaken altijd openlaten. Voetbal is onvoorspelbaar: het kan allemaal zo snel veranderen.”

Over andere truitjes gesproken: als verzamelaar voeg je straks minstens acht nieuwe stuks toe aan je collectie. Van welke ploegen droom je in de Champions League?
“Ik hoop vooral op mooie tegenstanders. En ploegen die we nog niet gehad hebben. Inter Milan, Juventus, FC Barcelona: er zijn er genoeg. PSG hebben we nu al twee keer gehad, Atlético Madrid ook. En als we hen opnieuw trekken, hebben we het geluk dat we in het nieuwe format maar één wedstrijd tegen hen spelen.” (grijnst)

Het format schept ook perspectieven: de eerste 24 ploegen zijn verzekerd van minstens tien wedstrijden. Daar moest je vroeger een kwartfinale voor halen.
“Voor Club is dat een realistische doelstelling, al hangt alles natuurlijk ook af van onze loting. Het is niet omdat we nu in pot twee zitten dat het plots een pak makkelijker wordt. Je kan niet meer terugvallen op de Europa League, dus we moeten zeker voor die play-offs gaan. Ik begrijp het idee achter die nieuwe formule wel. Op het einde van de rit speelt iedereen nog om zijn positie te verbeteren.”

Jouw positie dan: ligt het aan mij, of ben je sinds vorig seizoen lager gaan spelen?
“Een acht ben ik altijd geweest, maar ik denk nog steeds meer aan aanvallen dan aan verdedigen. Misschien had ik vaker het gevoel dat ik moest helpen opbouwen of de rust bewaren. Mensen zeggen mij vaak:‘Jij gaat nog op de zes belanden.’ Maar daar ben ik verdedigend niet sterk genoeg voor. Ik blijf graag hoog staan om daar het verschil te maken. En als ik te weinig ballen krijg, ga ik ze zelf halen.”

Wat mag ik je dit seizoen wensen? Eindelijk een dubbel?
“Ik heb de beker hier nog niet gewonnen: dat is enkel met Lokeren gelukt. Eigenlijk kon het vorig seizoen al. Als we tegen Union een verdiende penalty krijgen, is het 3-0 en klaar. Het was misschien wel typerend voor die periode.”