Vincent Mannaert kon sportieve topfunctie krijgen bij voetbalbond, maar bedankte na overleg met bondstop
De Belgische voetbalbond wilde uitpakken met een opmerkelijke transfer. Vincent Mannaert (49), dertien jaar lang algemeen manager van Club Brugge, was kandidaat om een sportieve topfunctie te krijgen en praatte ook met de bond, maar besloot na die gesprekken zijn kandidatuur in te trekken. Dat werd bevestigd aan onze redactie.
Bart Lagae, Michaël Van Damme
Vandaag om 08:05
Mannaert had oren naar de functie en praatte met de voetbalbond. De ex-topman van Club Brugge had zelfs al een strategisch plan klaar.
Maar Mannaert besloot na dialoog met de bondstop om zijn kandidatuur in te trekken.
Volgens Sporza zou hij dat begin augustus gedaan hebben met een pittige mail en zou een breekpunt geweest zijn dat hij wilde rapporteren aan het sportief comité (Sven Jacques, Pierre Locht, Wouter Vandenhaute en Frank Lagast) inclusief de CEO en de Head of Sports, terwijl bonds-CEO Piet Vandendriessche zou gewild hebben dat Mannaert alleen aan hem rapporteerde om te vermijden dat de profclubs de Rode Duivels naar zich toe zouden trekken.
Het is deze maand opvallend rumoerig rond en binnen de KBVB. Vorige week kon u in het Nieuwsblad lezen dat er binnen de bond onvrede heerst omdat er bijna twee maanden na de eliminatie van de Rode Duivels op het EK nog steeds geen sportieve evaluatie is gebeurd. Dat is onder meer de verantwoordelijkheid van CEO Piet Vandendriessche en Peter Willems, directeur Sport en Arbitrage.
En eerder deze maand werd afscheid genomen operationeel directeur Voetbal Jelle Schelstraete, die verantwoordelijk was voor de werking van het hele sportieve departement.
Mannaert stopte in april als algemeen manager bij Club Brugge, stapte uit de raad van bestuur en verkocht zijn aandelen.
Wat een janboel is dat daar bij de bond, jammer dat hij de boel eens niet kan opkuisen
Daum was hier misschien maar een korte periode, maar hij was wel een eerste hoeksteentje om Club te professionaliseren van het gemoedelijke ploegje dat blijven hangen was in het Dhooghe - Van Hovetijdperk naar een modern geleidde club.
Het Nieuwsblad suggereert dat Piet Vandendriessche (huidig CEO voetbalbond) op de schop zit op de Raad van Bestuur van de Bond vandaag, en dat Mannaert wel eens de nieuwe CEO zou kunnen worden.
IsO schreef: ↑28 aug 2024, 11:02
Het Nieuwsblad suggereert dat Piet Vandendriessche (huidig CEO voetbalbond) op de schop zit op de Raad van Bestuur van de Bond vandaag, en dat Mannaert wel eens de nieuwe CEO zou kunnen worden.
IsO schreef: ↑28 aug 2024, 11:02
Het Nieuwsblad suggereert dat Piet Vandendriessche (huidig CEO voetbalbond) op de schop zit op de Raad van Bestuur van de Bond vandaag, en dat Mannaert wel eens de nieuwe CEO zou kunnen worden.
Zou een goeie zaak zijn
Vandendriessche kreeg ondertussen inderdaad zijn C4
Officieel is hij geen kandidaat, toch wijzen alle signalen richting Vincent Mannaert als nieuwe CEO van voetbalbond
In aanloop naar de interlands tegen Israël en Frankrijk is de turbulentie op de voetbalbond nog niet voorbij. Na het ontslag van Piet Vandendriessche als CEO wijzen alle signalen richting Vincent Mannaert (49) als opvolger. Maar zo ver is het nog niet.
Ludo Vandewalle
Gisteren om 20:15
Vóór de volgende bijeenkomst van de raad van bestuur, ongeveer half september, moet er geen duidelijkheid worden verwacht. Het is namelijk de raad van bestuur die beslist welke procedure zal moeten worden gevolgd. Bij vorige gelegenheden werd een headhuntersbureau ingehuurd maar als er consensus is binnen de raad van bestuur om meteen een opvolger aan te duiden, dan kan dat ook.
Er zijn op de voetbalbond na het ontslag van Vandendriessche al verschillende spontane sollicitaties beland, maar die van Vincent Mannaert is daar niet bij. De gewezen CEO van Club Brugge is intussen wel informeel gepolst of hij zo’n carrièrestap eventueel ziet zitten maar officieel is hij niet gevraagd. Dat lijkt er vóór die vergadering van het hoogste beslissingsorgaan van de voetbalbond – waar de profclubs, amateurs en onafhankelijken zijn vertegenwoordigd – er ook niet te komen.
De vertegenwoordigers van de profclubs zijn met Wouter Vandenhaute (anderlecht), Sven Jaecques (Antwerp), Pierre Locht (Standard) en Frank Lagast (KV Mechelen) het idee van Mannaert als nieuwe CEO wel genegen. Voorzitter Pascale Van Damme, de amateurs en onafhankelijken stemden in met het ontslag van Piet Vandendriessche maar hun standpunt omtrent de al dan niet aanstelling van Mannaert is nog niet heel duidelijk.
Nog geen kandidaat
Hetzelfde geldt overigens voor Mannaert zelf. Na twee gesprekken met de ontslagen Vandendriessche zag die een functie als sportief directeur wel zitten en diende een plan in. Maar in een derde gesprek werden enkele niet te nemen hindernissen op inhoudelijk vlak opgeworpen. Inhoudelijke hindernissen die Mannaert deden afzien van de stap. Intussen is er echter een nieuwe situatie ontstaan met het vertrek van de CEO en de wens van enkele bestuursleden om Mannaert die functie van CEO aan te bieden.
Mannaert is geen kandidaat en dus evenmin officieel gevraagd. Hij wil eerst een inhoudelijk gesprek over de toekomst van ons voetbal, met als core business het sportieve beleid. Opgesplitst in twee kerntaken: de topsport rond de Rode Duivels en de Red Flames en de sociale taak die de grootste sportbond van het land ook te vervullen heeft. Lees: de zorg om de amateurs. Mannaert wil ook nu nog dat kandidatuur en functioneren niet alleen door de profs, maar ook door de amateurs én onafhankelijken wordt gedragen.
Sommige amateurs vrezen immers dat met Mannaert het Paard van Troje wordt binnengehaald. De angst is dat hij als gewezen CEO van een profclub vooral die profbelangen zou dienen. Niets zegt op dit moment dat dit zo zal zijn, maar het is een bezorgdheid die heerst. Andere amateurs kennen Mannaert dan weer als de voetbalkenner wiens roots in het amateurvoetbal liggen en van daaruit mee de uitbouw van eerst Zulte Waregem en daarna Club Brugge realiseerde.
Mannaert zou zich overigens ook moeten aanpassen. De voetbalbond heeft veel meer hokjes dan een professionele voetbalclub waar de beleidslijnen bijzonder kort zijn. Zo werkte de Opwijkenaar lange tijd ook goed samen met Club Brugge-eigenaar Bart Verhaeghe wat van blauw-zwart de jongste jaren de meest succesvolle club van het land maakte. In de voetbalbond met al zijn verschillende secties en hun belangen zullen de beslissingen niet zo snel worden genomen. Daar kan sowieso niet zo dynamisch worden gewerkt als bij een profclub. Maar daar lijkt hij zich ten volle van bewust.
Personeel
Vorige week, na de bekendmaking van het ontslag van Piet Vandendriessche en de berichten over de mogelijke komst van de ex-CEO van Club Brugge, ontstond er al rumoer op de werkvloer. Bondsvoorzitter Pascale Van Damme moest het personeel toespreken, maar nam de ongerustheid niet echt weg. Op de bond heerst een sfeer waar, gekoppeld aan de op til staande besparingen, iedereen nu vreest voor zijn job.
Het personeel is ook beducht dat de visie die de jongste jaren in het bondsgebouw in Tubeke werd ontwikkeld, op een laag pitje zou kunnen worden gezet. Inclusie, transparantie, het doorbreken van het glazen plafond en klimaatbewustzijn zijn pijlers waarop de voetbalbond zich trachtte te conformeren aan een modern beleid.
Tot slot is er de zaak-Propere Handen en de alcoholsituatie waar Mannaert in april in een interview met Humo een boekje over open deed. In de zaak-Propere Handen ging hij eind 2022 een minnelijke schikking met justitie aan en wordt dus niet vervolgd. Wat het alcoholgebruik betreft ging hij naar eigen zeggen in therapie. Hij is nog niet gestopt, maar volgens ingewijden is hij ‘op de goede weg’ om daarmee af te rekenen.
Het lijkt voor de bond, zijn personeel en Mannaert van groot belang om snel duidelijkheid te scheppen.
CIES stelde een "chance creation index" op, een lijstje van spelers die uitblinken in het creëren van kansen (https://football-observatory.com/WeeklyPost474). Daarbij werden volgende Wyscout-metrics meegenomen:
- the frequency of passes leading to a goal or a clear chance (= key passes + assists)
- passes made to the assistman (= second assist of pre-assist)
- passes breaking the opposition's defensive line received by a teammate (aankomende doorsteekpasses + ballen in de rug van de verdediging)
Als we de G5-competities nemen, staat "onze" Charles De Ketelaere op plaats 12, op gelijke hoogte met Xavi Simons. Het wordt tijd dat die eens een basisplaats krijgt bij de Duivels, zoals ook al aangehaald in het Duivels-topic hier. Ik denk dat hij en Kev in steun van een diepe spits echt chaos kunnen creëren bij de tegenstander. Nu, Kev zal er niet bij zijn komende Nations League-wedstrijden, dus zal met een andere invulling moeten, maar reden te meer om hem zeker eens in de basis te laten starten komende wedstrijden.
Derde keer, goeie keer: Vincent Mannaert wordt opvolger Frank Vercauteren als technisch directeur bij de Belgische voetbalbond
Vincent Mannaert (50) gaat nu tóch zijn rol spelen aan de top van het Belgisch voetbal. De voormalige CEO van Club Brugge wordt weldra aangesteld als de nieuwe technisch directeur.
Yanko Beeckman en Pieter-Jan Calcoen
Gisteren om 21:31
Het contract van Frank Vercauteren als technisch directeur van de Belgische voetbalbond loopt eind dit jaar af, maar met Vincent Mannaert is er al een opvolger gevonden.
Mannaert kwam de voorbije maanden in poleposition te liggen. In de zomer kwam de naam van de 50-jarige ex-CEO van Club Brugge voor het eerst op tafel te liggen in Tubize. Toenmalig CEO Piet Vandendriessche slaagde er, door onenigheid over de rapporteringsstructuur, toen niet in om de deal af te ronden – wat hem werd aangerekend door de raad van bestuur en uiteindelijk de kop kostte.
Na het vertrek van Vandendriessche was Mannaert even in de running om zelf CEO te worden, alleen was niet elk lid van de raad van bestuur ervan overtuigd dat het een goed plan was om Mannaert, gezien zijn betrokkenheid in de zaak Propere Handen en veroordelingen voor dronken rijden, aan het hoofd van de voetbalbond te plaatsen. De job van CEO ging uiteindelijk naar Peter Willems, de man die Vandendriessche zelf had binnengehaald als directeur voetbal en arbitrage.
Geduld voor de deal
Helemaal uit beeld verdween Mannaert evenwel nooit in Tubize. Binnen de voetbalbond leefde het besef dat het uitzonderlijk is dat iemand met het cv en de kwaliteiten van Mannaert vrij is en dat het gek zou zijn om geen gebruik te maken van die opportuniteit. Het is daarom dat CEO Willems, gesteund door de raad van bestuur, het dossier de voorbije weken opnieuw in handen nam en met Mannaert in gesprek ging over een job als technisch directeur. Die gesprekken verliepen positief en kenden nu een goede afloop. Het is intussen duidelijk dat hij de job zal krijgen, alleen zal het nog even duren vooraleer de deal formeel wordt afgerond.
Ondanks flirts met Preud’homme en Vanhaezebrouck: hoe Vincent Mannaert dan tóch technisch directeur van de voetbalbond wordt
Reconstructie. Aantrekken, afstoten. Aantrekken, afstoten. Na een paringsdans van een half jaar naderen de voetbalbond en Vincent Mannaert (50) dan toch de climax. Ondanks tussentijdse flirts met Michel Preud’homme en Hein Vanhaezebrouck wordt Mannaert zo goed als zeker technisch directeur. Een blik achter de schermen van een bijzondere affaire.
Niels Vleminckx 05-11-24, 05:00
Vincent Mannaert en de voetbalbond domineerden de krantenkoppen de voorbije maanden:
27 augustus: ‘Sollicitatie ingetrokken, toch blijft Mannaert in beeld.’
19 september: ‘Ook tweede poging om Mannaert aan te stellen mislukt’
Op 4 november ziet de wereld er alweer helemaal anders uit. Vincent Mannaert is bijna zeker de nieuwe technisch directeur van de voetbalbond. Vanop een afstand bekeken is het opmerkelijk dat de voetbalbond en Vincent Mannaert vandaag voor de derde keer in enkele maanden tijd onderhandelen over een rol. Maar ondanks de officiële afwijzingen zijn de contacten in de realiteit nooit helemaal afgebroken.
Uitdagingen
Vincent Mannaert laat al begin 2024 vallen aan enkele vertrouwelingen dat hij na zijn dertien jaar als CEO van Club Brugge nog weinig uitdagingen binnen het Belgische voetbal ziet. Met één uitzondering. “De federatie”, daar zou Mannaert zijn tanden wel in willen zetten.
Vanuit het profvoetbal zou dat smeulend vuurtje stelselmatig aangeblazen worden. Ingegeven door het ongenoegen van de profclubs over de kersverse CEO Piet Vandendriessche, die nochtans als topkandidaat uit een uitgebreide sollicitatieprocedure is gekomen. In de zomer, nog geen zes maanden na de intrede van de CEO, zitten Mannaert en Vandendriessche op voorzet van de raad van bestuur enkele keren samen.
Mannaert komt na het mislukte EK en het nakende vertrek van technisch directeur Frank Vercauteren in beeld om de Rode Duivels en de nationale jeugdelftallen te stroomlijnen. Maar hij en Vandendriessche zitten nooit op dezelfde lijn. De CEO voelt het groeiende wantrouwen vanuit het profvoetbal tegenover zijn positie en ziet in Mannaert een Trojaans paard dat op termijn de macht zijn inziens te veel zou doen verschuiven richting het profvoetbal. Mannaert kan op zijn beurt de afwachtende houding van Vandendriessche maar matig appreciëren. Hij is niemands meester, niemands knecht, en verwacht ruimte te krijgen om zelf mee het kader te scheppen waarin hij kan werken.
Wanneer hij voelt dat de CEO niet happig is, laat Mannaert hem in een vlammende mail weten dat hij afhaakt voor de job. De zaak zou uiteindelijk de druppel worden voor Vandendriessche. Eind augustus, amper acht maanden na zijn intrede, krijgt hij zijn ontslag.
Logische kandidaat
In het machtsvacuüm dat daarop volgt, is de figuur van Vincent Mannaert de olifant in de kamer. Mannaert is voor verschillende bestuurders een logische kandidaat om CEO te worden - na z’n eerdere sollicitatie is zijn huiswerk over de interne keuken al voor het grootste stuk af. Officieel stelt Mannaert zich nooit kandidaat. Zoals eerder Vandendriessche zijn twijfels had bij de komst van Mannaert, is er ook in de raad van bestuur geen unanimiteit om hem binnen te halen.
Met name bij de Franstalige amateurs heersen er twijfels. Zij kennen Mannaert niet persoonlijk en zijn enkel oppervlakkig op de hoogte van de manier waarop hij Club Brugge heeft geleid en uitgebouwd tot de grootste club van het land. Eén bestuurslid wist zelfs niet wie hij was. Voor sommigen zweefden Mannaerts alcoholbiecht en schikking in Propere Handen boven de discussies over zijn ontegensprekelijke kwaliteiten.
Finaal blijkt de voedingsbodem voor de komst van Mannaert net als in de zomer onvoldoende vruchtbaar. Hij trekt er opnieuw zelf de stekker eruit. Op 20 september is Mannaert bij VTM analist voor de Champions League en geeft hij kort uitleg (zie fragment hieronder). “Uiteindelijk heb ik vorige week aangegeven dat ik niet zou ingaan op een functie, zowel als sportief verantwoordelijke als als CEO.”
Wanneer Peter Willems enkele dagen later voor anderhalf jaar benoemd wordt als CEO van de voetbalbond, lijkt de zaak-Mannaert voor de buitenwereld afgesloten. Willems - voordien hoofd van het sportdepartement maar nu verantwoordelijk voor de hele organisatie - weet wel dat er een groot braakliggend terrein ligt op het sportieve domein.
Preud’homme
De aanstelling van een nieuwe technisch directeur is één van de prioriteiten. Het sportief comité (Wouter Vandenhaute (anderlecht), Sven Jaecques (Antwerp) en Pierre Locht (Standard)) verkent mee de markt. Eén naam staat bovenaan: die van Michel Preud’homme. De ex-trainer van onder meer Club Brugge en Standard heeft geen actieve functie meer en resideert in Tenerife, maar is nog geregeld klankbord bij sportieve vraagstukken (met name bij Club) en volgt het Belgisch voetbal nog van dichtbij.
Finaal oordeelt Preud’homme dat de veeleisende job van technisch directeur van de voetbalbond niet verenigbaar is met het leven dat hij voor zichzelf heeft uitgetekend. De bondstop schakelt door gesprekken aan te knopen met Hein Vanhaezebrouck. De ex-coach van AA Gent heeft op z’n zestigste voldoende ervaring maar evengoed voldoende passie om de blauwdruk van het Belgisch voetbal mee vorm te geven. Tijdens het EK in Duitsland had Vanhaezebrouck als tv-analist ook steeds een uitgesproken maar constructieve mening over de Rode Duivels en bondscoach Domenico Tedesco.
Maar ook Vanhaezebrouck bijt niet. Verder zijn er weinig profielen op de markt die én voldoende gewicht in de schaal kunnen leggen tegenover de bondscoach, én beschikbaar zijn, én betaalbaar. Op de achtergrond bleven de bestuurders van het sportief comité de lijnen met Vincent Mannaert wel warm houden. En in hun gesprekken met de nieuwe CEO voelen ze dat Willems veel meer dan zijn voorganger openstaat voor de komst van Mannaert. Dat is het eerste grote breekpunt dat wegvalt.
Zo verschuift in alle stilte de focus van KBVB weer naar de figuur van Mannaert. Hij heeft na zijn cash-out bij Club Brugge van naar schatting een bedrag van acht cijfers de financiële vrijheid om van centen een bijzaak te maken - de nieuwe technisch directeur van de KBVB zal nooit verdienen wat een CEO van een Belgische topclub krijgt. Ondertussen groeit ook bij de amateurvleugels het besef dat er weinig alternatieven van het vereiste niveau zijn. Prijs-kwaliteit is de komst van Mannaert veruit de beste oplossing. Als technisch directeur weegt zijn extra-sportieve reputatie minder zwaar door dan voor het CEO-schap.
De onderhandelingen zitten nu in de laatste rechte lijn. Het blijft gezien de grillige historie met twee woorden spreken. Maar alles wijst erop dat Vincent Mannaert de nieuwe technisch directeur van de KBVB wordt.
Benieuwd hoe de samenwerking tussen hem en Tedesco zal verlopen Ik vermoed dat beiden elkaar mogelijk al kennen, aangezien Tedesco ook nog in beeld was bij Club als mogelijke opvolger voor Hoefkens destijds.
Ook interessant om lezen dat er nog lijntjes zijn van Club naar MIchel Preud'homme, die nog zou fungeren als klankbord voor sportieve vraagstukken. Niet geheel onlogisch of onverwacht met zijn zoon bij NXT, maar toch.
RECONSTRUCTIE. Terug naar de salonremise: dit is het echte verhaal achter het vertrek van Rik De Mil bij Westerlo
Lekken in de kleedkamer, wenende collega’s en een salonremise die de wereld rondging. Zaterdag kijkt Rik De Mil (Charleroi, 43) met Westerlo zijn voormalige werkgever in de ogen. Dit is het echte verhaal achter zijn ophefmakende vertrek in de Kempen.
Yanko Beeckman
Gisteren om 13:53
In maart van dit jaar zijn de anders o zo stille Kempen plots wereldnieuws. Tijdens de laatste wedstrijd van de reguliere competitie verzekert Westerlo zich tegen Racing Genk van het behoud, maar het toneel dat de spelers in de laatste zes minuten opvoeren gaat viraal. Het Engelse Daily Mail heeft het over een ‘fix scandal’, ook het Franse L’Equipe gaat op de kwestie in.
Dat Westerlo zo lang tegen de degradatie moet vechten, is op zich al straf. Het seizoen voordien zijn de Kemphanen knap zevende geëindigd en in de zomer spendeert de club liefst 15 miljoen euro aan nieuwe spelers – meer dan topploegen als AA Gent en Antwerp. Verantwoordelijk voor de dure transferzomer is Hasan Cetinkaya, een Turk die zijn strepen verdiend heeft bij Fenerbahçe en na de overname door Oktay Erçan als ondervoorzitter de sleutels in handen krijgt bij Westerlo. Cetinkaya reed de voorbije jaren een straf parcours in de Kempen. Onder zijn bewind werd er fors geïnvesteerd in de infrastructuur en ook zijn transfers pakken doorgaans goed uit. Een makelaar noemt hem zonder verpinken “de beste sportief directeur van België”. “Maar”, voegt hij er aan toe, “wel één met een emotioneel kantje”. Daarover straks meer.
Na de forse investeringen in de zomer liggen de verwachtingen voor het nieuwe seizoen torenhoog. Als Westerlo na zestien speeldagen pas vijftiende staat, moet Cetinkaya evenwel een moeilijke beslissing nemen: hij ontslaat zijn succestrainer Jonas De Roeck. Ter opvolging van de Antwerpenaar kiest Cetinkaya opnieuw voor een jong Belgisch trainerstalent. Rik De Mil wordt weggehaald bij Club Brugge.
Onder leiding van de Oost-Vlaming gaan de prestaties van Westerlo in stijgende lijn. De Mil begint met een knappe zeven op negen, pakt in zijn tweede wedstrijd zelfs een punt tegen Antwerp en verliest amper twee keer in negen matchen. Achter de schermen maakt de peoplemanager in De Mil indruk met zijn warme aanpak, de spelers én medewerkers van de club eten uit zijn hand. Ook Cetinkaya is tevreden: zijn trainerswissel lijkt het gewenste resultaat te krijgen.
Eind februari slaat de sfeer om. Westerlo verliest op het veld van Sint-Truiden (1-0) en staat drie speeldagen voor het einde van de reguliere competitie nog altijd maar vier punten boven de degradatiestreep. Als ook de must-winmatchen tegen Charleroi (0-1) en KV Mechelen (3-1) verloren gaan, is de sfeer helemaal te snijden: Westerlo moet zich straks tegen Genk verzekeren van het behoud.
Cetinkaya door het lint
De tegenvallende resultaten wegen ook op de relatie tussen Cetinkaya en De Mil. De Turkse ondervoorzitter doet, zelfs tijdens de wedstrijden, wel vaker suggesties over de tactiek en opstelling – zo vindt hij dat recordaankoop Matija Frigan, voor wie hij in de zomer liefst 5,5 miljoen euro heeft betaald, meer speelminuten verdient. De Mil gaat echter niet in alle ideeën van zijn baas mee. Zolang alles goed gaat, vormen de meningsverschillen geen probleem, maar nu de resultaten tegenvallen, begint de emotionele Cetinkaya zich steeds meer te ergeren aan de koppigheid van zijn coach. De Mil maakt zich dan weer druk in Batur Soydas, de Turkse teammanager die ook als assistent van Cetinkaya fungeert en een zeer directe link heeft met de bestuurskamer. De Mil verschuift daarom zo veel mogelijk verantwoordelijkheden naar de Belgische medewerkers binnen de club.
Op 18 maart bereikt de situatie haar kookpunt. Westerlo komt in de cruciale match tegen Racing Genk tien minuten voor tijd op voorsprong dankzij een doelpunt van Ravil Tagir maar heeft genoeg aan een punt om zich te verzekeren van het behoud. De Limburgers hebben, door de situatie op andere velden, aan een gelijkspel ook genoeg om zich te plaatsen voor de Champions’ Play-offs. Als Bryan Heynen er in minuut 86 1-1 van maakt, is dan ook iedereen tevreden. Wat vervolgens gebeurt, houdt niemand voor mogelijk: de spelers beslissen op eigen houtje om de wedstrijd te bevriezen. Commentator Peter Vandenbempt kan zijn ogen amper geloven. Een paar meter verder gaat Cetinkaya door het lint: hij is het niet eens met de situatie en wil dat zijn ploeg gewoon verder speelt.
Wenende medewerkers
In de weken die volgen domineert de salonremise het nieuws. De Mil wordt, net als Wouter Vrancken en alle spelers, vervolgd door het bondsparket, maar zal er uiteindelijk met een berisping van afkomen. De zwaarste straf heeft hij tegen dan al gekregen en komt uit onverwachte hoek: Westerlo ontslaat zijn trainer. In de Kempen slaat het nieuws in als een bom. Veel fans kunnen zich niet vinden in de beslissing en ook binnen de club heerst onbegrip — meerdere medewerkers kunnen bij het afscheid nemen van De Mil hun tranen niet bedwingen. In de wandelgangen doet ondertussen het onbevestigde verhaal de ronde dat teammanager Batur Soydas de speech van De Mil voor de wedstrijd tegen Genk heeft opgenomen met zijn gsm én heeft doorgespeeld aan Cetinkaya.
Officieel ontslaat Westerlo De Mil “omdat de club niet kan aanvaarden dat haar waarden en normen in twijfel zouden worden getrokken”, maar off the record valt in de Kempen te horen dat Cetinkaya al langer twijfelde over een verdere samenwerking met zijn trainer en in de salonremise de ideale stok heeft gevonden om mee te slaan. In Het Laatste Nieuws noemt De Mil zijn laatste gesprek met de clubleiding “het slechtste dat hij in het voetbal ooit heeft gehad”.
Amper een paar dagen na zijn vertrek in Westerlo vindt De Mil al een nieuwe uitdaging bij Charleroi, de ploeg die hij uiteindelijk ook redt van de degradatie én waarmee hij zijn voormalige bazen straks voor het eerst opnieuw in de ogen kijkt. Wedden dat zijn spelers alles zullen geven tot het laatste fluitsignaal?
Hij wordt steeds meer ‘Carlo Di Ketelaere’: hoe ‘CDK’ naar topvorm toegroeit met dank aan... zijn twee tandartsen
Hij is al twee seizoenen een smaakmaker in de Serie A, wordt geregeld gespot op de rode loper in Milaan en spreekt intussen vloeiend Italiaans. Charles De Ketelaere (23) wordt bij Atalanta steeds meer Carlo Di Ketelaere. Het geheim achter die ontwikkeling? Zijn twee tandartsen.
Yanko Beeckman
Donderdag 5 december 2024 om 17:24
Twee minuten kreeg Charles De Ketelaere van Domenico Tedesco afgelopen zomer op het EK. Twee schamele minuten. Het contrast met de cijfers die CDK de laatste twee jaar kon, en kan, voorleggen bij Atalanta is groot. Vorig seizoen kwam hij in Bergamo aan veertien goals en elf assists. En ook deze jaargang was hij alweer bij dertien doelpunten betrokken – geen enkele Belg in de vijf grootste Europese competities doet beter. Zou de komst van Vincent Mannaert als sports director ook de status van De Ketelaere bij de Rode Duivels veranderen? Een mens mag hopen.
Ironisch genoeg is Mannaert de man die De Ketelaere dik twee jaar geleden flink vervloekte. Mannaert, toen nog de sportieve baas bij Club Brugge, hield in de onderhandelingen met AC Milan wekenlang het been stijf en liet De Ketelaere zo wachten op zijn droomtransfer. Da’s intussen vergeten en vergeven. Net als CDK’s mislukte eerste seizoen in Italië. Vrijdag kijkt De Ketelaere zijn ex-ploeg nog eens in de ogen. Milan staat pas zevende in de Serie A, Atalanta blijft met een knappe tweede plaats in het spoor van leider Napoli. Hoezo, een stap terug?
De verwijzingen naar zijn eerste, tegenvallende seizoen in Italië is De Ketelaere intussen beu gehoord. “Ik heb het daar al met Charles over gehad en een echte verklaring heeft hij daar zelf ook nooit voor gevonden”, zegt boezemvriend Julien Csepregi. “Je mag die stap naar Milan ook niet onderschatten”, klinkt het bij iemand anders uit zijn omgeving. “Bij Milan is de aandacht van de media gigantisch, alles wat je doet, ligt onder een vergrootglas. Het loopt er ook vol met sterren die elk op een andere manier behandeld worden. Bij Atalanta wordt er veel meer uitgegaan van het collectief en sluit de manier van werken veel dichter aan bij die van een ploeg als Club Brugge. En niet vergeten: ook Charles zelf is gegroeid, letterlijk en figuurlijk.”
Mentaal een beest
Speelt een niet te onderschatten rol in die groei: trainer Gian Piero Gasperini. De Italiaan is al sinds 2016 (!) aan de slag bij Atalanta en lag mee aan de basis van de ontwikkeling tot topploeg die de club uit Bergamo de voorbije jaren doormaakte. Pep Guardiola omschreef een wedstrijd tegen Atalanta niet voor niets als een bezoekje aan de tandarts. ‘Because it’s really, really tough.’ Heel, heel zwaar. Hetzelfde geldt voor voetballen ónder Gasperini, want de tandarts durft ook bikkelhard zijn tegen zijn spelers.
“Daarom is het ook onzin dat Charles in zijn eerste jaar bij Milan zou bezweken zijn onder de druk”, klinkt het bij een ingewijde. “Gasperini heeft veel vertrouwen in Charles, maar hij durft ook streng zijn. Als je onder hem speelt, moet je mentaal een beest zijn.”
Twee weken geleden strooide Gasperini nog eens met lof over De Ketelaere. “Charles doet dingen die hij vorig seizoen niet deed”, klonk het nadat hij tegen Young Boys Bern had uitgepakt met twee goals en drie assists. Dat De Ketelaere niet werd verkozen tot man van de match was te gek voor woorden. En een doorn in de ogen van de Italiaanse journalisten.
Interviews met de golden boy van Atalanta zijn een schaars goed. Spreken doet hij het liefst met de voeten, echt met de pers praten alleen als het echt moet. Als hij dan toch eens voor de camera verschijnt, valt op hoe De Ketelaere de voorbije jaren vloeiend Italiaans heeft geleerd. “In Italië heb je nu eenmaal weinig keus”, weet Csepregi. “Maar volgens mij heeft Charles nooit lessen gevolgd, hij heeft dat gewoon opgepikt in de kleedkamer. Jozefien volgt wel Italiaanse les.”
Jozefien is Jozefien Van De Velde, al sinds 2019 de vriendin van De Ketelaere. Zij verhuisde dik twee jaar geleden mee naar Milaan en hun appartement in de hippe wijk Isola, waar ze vandaag nog altijd wonen, en omarmde samen met De Ketelaere het leven in Italië. Geregeld worden de twee samen op de rode loper gespot tijdens mode-events. En enkele weken geleden werd Jozefien nog uitgenodigd op het verjaardagsweekend van Ricarda de Roon, de vrouw van CDK’s ploegmaat bij Atalanta. Een typische voetballersvrouw zal Jozefien evenwel nooit worden. De West-Vlaamse staat erop om haar studie tandheelkunde te volmaken, haar stage werkt ze straks in Milaan af. “En toen ze de voorbije jaren af en toe over en weer moest naar België voor haar examens was dat voor ons als vrienden het ideale moment om Charles eens te gaan bezoeken in Milaan”, glimlacht Csepregi. “Je voelt echt dat ze gelukkig zijn met hun leven daar.”
Transfer nog niet aan de orde
Toen zijn uitleenbeurt afgelopen zomer afliep, toonden ook andere clubs interesse, maar viel de keuze – na uitgebreid overleg met Jozefien, wiens voorkeur naar een verlengd verblijf in Italië ging – op Atalanta, dat dik 22 miljoen euro voor De Ketelaere betaalde. Een bedrag waarop Atalanta vroeg of laat winst zal willen maken. En veel. De voorbije jaren verkocht de club Rasmus Hojlund voor 74 miljoen euro aan Manchester United, Teun Koopmeiners ging voor 54 miljoen naar Juventus. Het kransje ploegen dat dat soort bedragen kan betalen is beperkt. Voor De Ketelaere zijn het zorgen voor later. Hij heeft geen haast. La vita e bella. Zelfs met twee tandartsen in zijn leven.
Vincent Mannaert over zijn eerste weken bij de voetbalbond: “We kunnen het niet maken om wat te lanterfanten”
Vincent Mannaert (50) gaf dinsdag tijdens een seminarie op Hogeschool Thomas More in Mechelen voor het eerst een inkijk in zijn eerste weken als sportief directeur bij de voetbalbond. “Ik wil graag nog eens een historisch WK beleven, daar werken we naartoe.”
Valerie Van Avermaet
Vandaag om 03:00
Dinsdagavond verscheen Mannaert voor een vijftigtal studenten in Mechelen op de Thomas More Hogeschool. Daar ging hij geen thema uit de weg, zelfs vragen over de positie van bondscoach Domenico Tedesco beantwoordde hij. “Er is nog geen beslissing genomen. Dat zal ook niet meer gebeuren in december en misschien ook niet in januari. De reden hiervoor is niet juridisch, zoals ik overal hoor, maar sportief inhoudelijk”, stak Mannaert van wal. “Ik heb wel al verschillende gesprekken met Domenico Tedesco gehad intussen, maar een grondige analyse is nodig. Ik sprak ook al met Frank Vercauteren, al wil ik graag voortgaan op wat ik zelf ervaar. Ik wil alle kanten van het verhaal kennen. Daar is tijd voor nodig.”
Lof voor Tedesco
Mannaert liet niet in zijn kaarten kijken dus, maar had wel lof voor Tedesco. “Ik herinner mij zijn tweede wedstrijd met de Rode Duivels, tegen Duitsland. Toen zat ik echt op het puntje van mijn stoel. ‘Potverdorie, dat is toch een van de meest kwalitatieve matchen die ik mij kan herinneren van de Duivels’, dacht ik toen.”
Dat Tedesco ontslagen zal worden, wilde Mannaert dus niet bevestigen. Met zijn aanstelling is het alleszins wel de bedoeling om een nieuwe weg in te slaan, met of zonder Tedesco. “Ik wil naar een organisatie en een filosofie waar iedereen in de toekomst ook zonder mij op kan bouwen. Zoals bij Club Brugge nu, met alle krediet en lof voor de mensen die mij daar zijn opgevolgd. Ik wil hier een langetermijnvisie installeren. We zijn met de Rode Duivels al een paar jaar wereldkampioen van de kwalificaties. Ik zou graag nog eens een historisch WK beleven. Mijn eerste voetbalherinnering is de goal van Erwin Vandenbergh op het WK 1982 tegen de regerende wereldkampioen Argentinië met Kempes en Maradona. Zulke momenten moeten we opnieuw beleven.”
Intussen is Mannaert zich al een drietal weken aan het inwerken bij zijn nieuwe werkgever. “Gelukkig ken ik de voetbalbond al lang. Er is veel werk aan de winkel, zeker richting WK 2026. Ik heb al heel veel gesprekken gevoerd en richt mij nu onder andere op het trainersdossier. Dat wil ik doorlichten en kijken of we de toekomst met vertrouwen tegemoet kunnen zien met de huidige mensen. De dagen zijn goed gevuld. Anders dan bij Club Brugge, maar ik heb er goed over nagedacht. Met de nodige autonomie wil ik mij hier op de Rode Duivels en de aanstormende jeugd richten.”
Mannaert zal wel verantwoording moeten afleggen aan de raad van bestuur van de voetbalbond en aan CEO Peter Willems, maar daar heeft hij geen problemen mee. “Ik moest bij Club Brugge ook verantwoording afleggen. Ik vind dat positief. Anderen hebben ook interessante inzichten. We moeten beginnen aan een nieuw verhaal bij de Rode Duivels. We kunnen het niet maken om wat te lanterfanten. Het budget is ook een actueel thema, gelet op de rode cijfers van de voorbije jaren.”
Ook Club Brugge kwam tot slot aan bod. “Blauw-zwart is op weg naar een nieuwe landstitel. Het hoogtepunt in mijn carrière was mijn afscheid bij Club. De fans, de spelers, de collega’s en de staf hebben mij toen een heel mooie blijk van waardering gegeven. Dan verbleken alle trofeeën.”
Plots is Antonio Nusa wél beslissend: waarom lukt bij RB Leipzig wel wat bij Club Brugge niet lukte?
Antonio Nusa (19) kan op een half jaar bij RB Leipzig al betere statistieken voorleggen dan na een volledig seizoen bij Club Brugge. Vooral op een voor hem verrassende positie maakte de jonge Noor indruk in Duitsland. Hoe kan dat?
Begin december liet Antonio Nusa voor de zoveelste keer op korte tijd van zich spreken in Duitsland. RB Leipzig won in de 1/8ste finales van de DFB Pokal van Eintracht Frankfurt, met dank aan drie (!) assists van de ex-Bruggeling. Zijn positie? Linkerwingback in de 3-5-2 van trainer Marco Rose.
In Duitsland valt te horen dat Nusa uitblinkt telkens Rose hem op die positie zet. Ook toen hij onlangs linkerwingback stond in de 3-4-3 tegen Hoffenheim was hij niet te stoppen met een goal en een assist. Nochtans is het een plek waarop Nusa bij Club Brugge nooit speelde. Bij blauw-zwart stond hij vooral op de positie van linkerwinger, waardoor hij een verdediger in zijn rug had en zich minder zorgen hoefde te maken over zijn verdedigende taken. Als wingback bij RB Leipzig heeft hij veel minder verdedigende steun van achteruit en moet hij dus de volledige flank op- en af draven.
Het grote voordeel van die positie is evenwel dat Nusa meer ruimte heeft en net iets vaker in één-op-één-situaties komt. Vlot zijn mannetje voorbij geraken, was nooit een probleem maar bij Club Brugge stond hij geregeld iets centraler waardoor hij vaker voorbije meerdere tegenstanders moest. Zijn trainer is alvast enthousiast over zijn progressie en zei onlangs de volgende lovende woorden. “Hij loopt veel, is snel, is sterk één-tegen-één, verdedigt ijverig en is al weken erg stabiel. Hij kent geen grote schommelingen in zijn vorm”, aldus Rose.
Het lijkt er dus op dat Nusa in Duitsland op korte tijd een pak matuurder is geworden, aangezien hij meer constante in zijn prestaties heeft gekregen. Bij Club Brugge durfde zijn niveau al eens schommelen en had hij het moeilijk om week na week uit te blinken, maar bij Leipzig doet hij het voortdurend goed. Hij wordt er tot dusver zelfs de beste zomertransfer van de club genoemd. Na vijf speeldagen was hij al een zekerheid in de basiself van Rose. Voor beide partijen ietwat onverwacht, maar door het vele blessureleed in de kern kan de coach eigenlijk niet anders dan Nusa bijna voortdurend laten spelen.
Eigenlijk was het de bedoeling van Leipzig om Nusa rustig te brengen en om hem rustig te laten wennen aan het niveau in de Bundesliga, maar vooral sinds de vaste linkerwingback en Duits international David Raum midden oktober in de lappenmand ligt, is het aan Nusa. De Noor groeit wedstrijd na wedstrijd en kreeg zo steeds meer vertrouwen in zijn eigen kunnen.
Dat hij in zijn eerste week bij RB Leipzig meteen trefzeker was, zal daarin ongetwijfeld een rol spelen. Bij zijn debuut — een invalbeurt in de DFB Pokal van zeven minuten tegen RW Essen — scoorde hij meteen. De toon was gezet. Tijdens zijn eerste minuten in de Bundesliga tegen Vfl Bochum een kleine week later stond hij opnieuw aan het kanon. De derde keer dat hij in actie kwam, gaf hij een assist. Tja, een betere binnenkomer bij een nieuwe club is er eigenlijk niet. Intussen zet niemand bij Leipzig vaker een dribbel in dan Nusa en bovendien heeft hij geen schrik om richting doel te schieten. Niet al zijn pogingen gaan binnen, maar ’t is toch een teken van vertrouwen.
Ook bij de nationale ploeg zet zich dat door en vindt hij steeds beter zijn draai. Tijdens de interlandbreak in november scoorde hij drie keer en gaf hij een assist. Of hoe Nusa plots wel beslissend is, iets wat tijdens zijn periode bij Club Brugge een manco was. Aan flitsende acties geen gebrek, maar de voortzetting was vaak niet zuiver genoeg. In Duitsland en in Noorwegen is daar een paar maanden later nog maar weinig van te merken.
Zo zit Nusa op dit moment al aan vier goals en zeven assists voor zijn nieuwe werkgever, terwijl hij vorig seizoen bij Club Brugge niet verder geraakte dan vier doelpunten en vier assists. Straf. Het mag dus niet verwonderen dat hij al “the ever-improving Antonio Nusa” wordt genoemd op de officiële website van de Bundesliga.
Het Belgische toptalent van Juventus dat ’s ochtends plots niet meer kon lopen: hoe een zeldzame ziekte Daouda Peeters afstopte
di 21 januari 2025
06:00
De wereld lag aan zijn voeten, maar plots deden die niets meer. Als toptalent van Juventus ziet Daouda Peeters (25) zijn carrière abrupt afgestopt door een zeldzame verlamming. Vijf jaar later doet hij zijn verhaal - en durft de middenvelder weer dromen. "Ik hield rekening met het ergste."
Het is 29 juli 2020 wanneer Daouda Peeters groot nieuws is voor alle Belgische sportmedia.
Relatief onverwacht maakt de talentvolle middenvelder, die eerder bij de jeugd van Lierse en Club Brugge speelde, als eerste landgenoot ooit minuten voor Juventus. Bij de Italiaanse topclub speelt Peeters tussen vedetten als Cristiano Ronaldo, Gianluigi Buffon en Leonardo Bonucci.
Waar kun je meer van dromen als 21-jarige?
De intelligente Peeters beseft evenwel dat hij op zijn leeftijd nood heeft aan speelminuten om ervaring op te doen. Door de enorme concurrentie is dat bij Juventus onmogelijk en dus kiezen de betrokken partijen voor een uitleenbeurt.
Het wordt Standard in het vertrouwde België - ideaal voor Peeters, zo dicht bij zijn familie. Onder trainer Mbaye Leye krijgt de middenvelder ook effectief zijn kans bij de Rouches. Zelfs als titularis.
Maar dan raakt Peeters - letterlijk - uit evenwicht.
Verlamd van voet tot heup
Tijdens een doodgewone trainingsdag merkt de topfitte youngster plots op dat hij wat wankel op zijn benen staat.
Schieten lukt niet goed meer, lopen evenmin.
Bij Standard denken ze eerst dat het komt door een trap tegen het been, maar de problemen worden erger.
"Ik kreeg steeds minder gevoel in mijn voeten", doet Peeters ons het verhaal zo'n 5 jaar later. "Ik wíst gewoon dat er iets niet klopte. Mijn lichaam ging ook steeds sneller achteruit. Ik herinner me nog dat ik het ziekenhuis binnenwandelde. Maar een paar dagen later wou ik 's ochtends naar het toilet gaan en viel ik gewoon omver."
Na onderzoeken blijkt dat Peeters aan de zeldzame ziekte van Guillain-Barré lijdt, waarbij de zenuwbanen worden aangevallen door het immuunsysteem en er verlamming optreedt.
"Ik voelde niks meer", aldus Peeters. "Van mijn voeten tot mijn heupen. Blijkbaar was ik de eerste ooit in Europa. (lachje) Een primeur, dus. Of ik toen gedacht heb dat ik nooit meer zou voetballen? (knikt) In zo'n situatie ben je al blij als je later gewoon weer kunt stappen. Ik hield rekening met het ergste scenario."
Opeens wandelde Daouda de kamer binnen. Ik had hem maanden alleen maar in een rolstoel gezien.
Mama Tinnie Van Roey
Na enkele bange weken in het ziekenhuis is er plots een lichtpuntje.
"Op een ochtend werd ik wakker en had ik weer gevoel in mijn voeten. Volgens de dokters begonnen de verbindingen tussen de hersenen en mijn lichaamsdelen zich weer te herstellen."
Langzaamaan kan Peeters weer voorzichtig beginnen met bewegen. Maar de impact op zijn lijf is enorm geweest. Volgens de dokters moet er voor een volledig herstel op een periode van twee jaar gerekend worden.
"Ik heb maanden elke dag oefeningen moeten doen zoals een kind. Met een machine mijn knieën versterken tot ik weer kon lopen - het deed ontzettend veel pijn."
Mama Tinnie Van Roey getuigde in een beklijvende documentaire gemaakt door Juventus - hieronder te bekijken - over het moment waarop ze haar zoon voor het eerst opnieuw op zag wandelen.
"Het was Kerstmis en we waren alles aan het voorbereiden. Opeens wandelde Daouda de kamer binnen. (geëmotioneerd) Ik had hem maanden alleen maar in een rolstoel gezien. Dat was het allermooiste kerstcadeau. Op dat moment wist ik dat het weer goed zou komen."
Maar opnieuw aan topsport doen? Dat blijft toch een vraagteken - zeldzaam zijn de gevallen waarin patiënten opnieuw het hoogste niveau halen.
Gelukkig is Peeters een vechter, iemand met een onwaarschijnlijke wilskracht.
Onder begeleiding van Lieven Maesschalck werkt hij intensief aan zijn revalidatie. Met conditionele en krachttrainingen, maar ook met speciale cognitieve sessies om de hersenen te stimuleren.
"Fysiek was het zwaar, maar mentaal nog veel zwaarder", blikt Peeters terug. "Weet je, normaal zie je er altijd een beetje tegenop om tijdens een training te lopen. Maar na mijn ziekte was ik echt dolgelukkig dat ik weer kón lopen."
Niet piekeren maar dromen
In maart 2023 - zo'n anderhalf jaar na de eerste symptomen - wordt Peeters klinisch genezen verklaard.
Toch merkt de voormalige belofte-international dat ploegen voorbehoud aantekenen wanneer Juventus - "Ik ben ze dankbaar dat ze me steeds hard zijn blijven steunen" - speurt naar een ploeg waar Peeters weer ritme kan opdoen.
"Veel clubs zijn niet bekend met de ziekte en hadden schrik dat de verlamming terug zou keren. Het was daardoor niet makkelijk voor mij om een nieuwe ploeg te vinden. Nochtans kan ik nu perfect weer een volledige match aan."
Vorig seizoen verwelkomde tweedeklasser Zuid-Tirol (tijdelijk) Peeters - hij schippert er tussen de bank en de basis. Nu speelt de middenvelder zijn matchen voor de belofteploeg van de Oude Dame in de Serie C.
Het is niet meteen het carrièreplan dat men projecteerde voor het Belgische toptalent. Eigenlijk had hij vanavond gewoon met Juventus tegen zijn ex-team Club Brugge moeten spelen in de Champions League, toch?
"Soms begin ik daarover na te denken wanneer ik andere spelers aan het werk zie op televisie. Misschien had ik daar ook kunnen staan ... Maar er 's nachts over piekeren doe ik niet."
Veel liever kiest Peeters - straks einde contract bij Juve - ervoor om te dromen.
"Het liefst zou ik in Italië blijven. Na vijf jaar voel ik me hier ondertussen thuis en mijn vriendin is van hier. Mijn ambitie is nog steeds om in de Serie A of B te spelen, maar we zien wel. Ik ben al lang blij dat ik mijn gezondheid terug heb en weer kan genieten van het voetbal."
Ik vermoed dat beiden elkaar mogelijk al kennen, aangezien Tedesco ook nog in beeld was bij Club als mogelijke opvolger voor Hoefkens destijds.