Blessure van Maxim De Cuyper valt mee: Club Brugge-verdediger twijfelachtig voor competitiematch tegen KV Kortrijk
De hamstringblessure van Maxim De Cuyper valt mee. De Rode Duivel moet vanavond verstek geven voor Frankrijk, maar kan dit weekend mogelijk alweer spelen.
Zondag raakte bekend dat Maxim De Cuyper niet naar Frankrijk reisde met de Rode Duivels. De linksachter stond nog in de basis tegen Israël, maar moest daarna afhaken met een hamstringblessure. Maar die blijkt mee te vallen: De Cuyper kampt met lichte hinder en zal deze week opgevolgd worden door de medische staf van Club Brugge.
De Cuyper blijft wel twijfelachtig voor de verplaatsing naar KV Kortrijk nu zaterdag. De beslissing over zijn fitheid valt eind deze week, al wordt niet verwacht dat ze bij Club Brugge, gezien de drukke kalender komende weken, veel risico’s zullen nemen met hun sterkhouder. Volgende week woensdag, op 18 september, speelt Club namelijk thuis tegen Borussia Dortmund in de Champions League.
“We zijn super ‘preus’ op die kleine van ons”: ouders van Maxim De Cuyper blikken vooruit op Champions League-debuut van hun zoon
Tot drie keer toe hing de carrière van Maxim De Cuyper (23) aan een zijden draadje. Toch debuteert hij straks met Club Brugge op het állerhoogste niveau: de Champions League. Bij zijn ouders wellen de tranen van trots nu al op. “Op mijn zesde ging ik voor het eerst naar de Club. Vijftig jaar later zit ik er nog, te kijken naar mijn eigen zoon. Wie had dat gedacht?”
Valerie Van Avermaet
Gisteren om 03:00
“Die foto moésten we gewoon hebben.” Op een boogscheut van het basecamp van Club Brugge in Westkapelle wijst Sofie Drooghmans blinkend van trots naar de gang van haar huis. Zoonlief Maxim De Cuyper prijkt er breed glimlachend aan de muur. De negentiende landstitel van Club Brugge vierend met de beker in zijn handen. “Mijn man Fred wordt nog elke keer emotioneel als hij ernaar kijkt.”
Begrijpelijk, want trouwer dan Fred maken ze geen voetbalfans meer. Al sinds zijn zesde trekt hij naar het Jan Breydelstadion. “Toen nog Olympia”, knikt hij. Vanop de schoot van zijn ouders zag Fred zijn idolen bezig. Later bezorgde hij op zijn beurt zijn zoon dezelfde belevenis. Drie jaar en een half was de kleine Maxim toen hij voor het eerst vanop Freds schoot Club Brugge live bezig zag, uitgedost in een truitje van Gert Verheyen. “Alle andere kindjes waren al snel afgeleid en keken meer naar de mascotte van Club, Maxim niet. Hij keek aandachtig naar de match. Nadien duidde hij zelfs de beste speler aan. ‘Blondel heeft goed gespeeld, hé.’”
Voetballist
Dat net zíjn zoon het tot basisspeler bij Club Brugge schopte, dat is meer dan Fred ooit durfde te dromen. Zijn vaste plek in de noordtribune heeft hij wel moeten inruilen voor de familietribune. “Maar ik heb mijn abonnement nog hoor”, lacht hij. “Anders ben ik mijn plaats kwijt als Maxim ooit naar een andere ploeg trekt.” Hoe emotioneel het woensdagavond zal worden voor beide ouders als ze hun zoon voor het eerst in de Champions League zullen bezig zien? Ze zwijgen allebei een ogenblik. Beseffend dat het niet groter wordt. “We zijn super preus op die kleine van ons”, glimlacht Sofie uiteindelijk. “Maar dat zijn we elke match. Als zijn eerste baltoets goed is, gaat de stress liggen. Zijn debuut voor Club was iets anders. De hele wedstrijd lang hebben we geweend. Normaal troost Fred mij, maar dat lukte toen niet. Hij zat zelf met de krop in de keel. De mensen rondom ons wisten niet dat we de ouders van Maxim waren, die moeten nogal raar gekeken hebben. (lacht) Nu zal het al iets beter zijn. Hoewel, de titel, een nieuw contract… Het blijven emotionele momenten.”
“Voetballist” antwoordde De Cuyper jaren geleden steevast op de vraag wat hij later wilde worden. “Bij FCB en ik ga kampioen spelen.” Altijd en overal wilde hij toen al voetballen. “Toen hij vijf maanden was, was Maxim ziek”, zegt Sofie. “Ik heb hem toen in een wipstoel voor televisie gezet, maar de Teletubbies interesseerden hem niet. Per ongeluk zapte ik naar voetbal en plots was hij stil en volgden zijn ogen de bal. Toen hij anderhalf was, zag je al dat hij balgevoel had. Ooit kreeg hij een goal cadeau. Dan was het miserie, hè. In het midden van de living had hij die gezet. Later was ons gras altijd kapot door hem.” (lacht)
Aan het debuut van De Cuyper voor de hoofdmacht van Club Brugge begin 2020 gaat uiteindelijk wel een lange weg vooraf. Bij KFC Heist wordt hij wel al snel opgemerkt door de scouting van Club Brugge. “Maar we namen dat eigenlijk niet serieus”, legt Fred uit. “Kom over een paar jaar nog maar eens terug, heb ik gezegd.” Sofie haalt de schouders op: “Hij was nog maar zes. We gingen uiteindelijk wel naar een talentenavond. Ik ga nooit vergeten wat ze daar zeiden: ‘We zien iets in zijn manier van lopen, zijn spelinzicht én zijn uiterlijk’. Zijn looks waren blijkbaar ook belangrijk.” (lacht) Vanaf dan gaat De Cuyper wel drie keer per week trainen in Brugge.
Debuteren tegen Manchester United
Zijn pad gaat evenwel niet altijd over rozen. “Echt waar, eigenlijk hadden we nooit gedacht dat Maxim prof zou worden. (herhaalt) Neenee, echt nooit”, zegt Fred. “Hij had talent, maar stak er op geen enkel moment bovenuit bij de jeugd.” Tot drie keer toe hing de carrière van De Cuyper zelfs aan een zijden draadje. “De U18 of de U19 was weggevallen waardoor Maxim een categorie moest overslaan. Niet simpel, want hij was altijd een laatbloeier. Na lang twijfelen hebben ze hem er uiteindelijk toch bijgenomen. Voor hetzelfde geld was zijn carrière toen voorbij.”
Een tweede maal gaf De Cuyper er zelf bijna de brui aan, bij de beloften van Club. De reden om zijn voetbaldroom op te geven: de zware fysieke trainingen van Dirk Laleman. “Maxim vond dat hij er te veel voor moest doen”, zegt Sofie. “Niks komt vanzelf in het leven, maar Maxim ging niet akkoord. Nu is hij Dirk dankbaar.”
“Hij zat toen op kot, want hij studeerde aan de hogeschool”, zegt Fred. “Dat heeft niet lang geduurd. (lacht) Maxim was toen aan het puberen, leefde niet voor de sport. Soms moest hij eens met zijn kop tegen de muur lopen. Laleman is een harde. Hij gaf Maxim bij wijze van spreken een schop onder zijn kont, maar eigenlijk had hij dat nodig. Na een paar maanden heeft hij toch de klik gemaakt.”
De derde keer dat zijn carrière in het slop raakt, is onder Philippe Clement, die hem nochtans liet debuteren bij de A-ploeg van blauw-zwart. Alleen volgt de doorbraak niet na die bewuste wedstrijd in 2020 in de Europa League tegen Manchester United. Een half jaar later staat de Supercup tegen RC Genk op het programma. Verschillende jeugdspelers mogen invallen, De Cuyper niet. Een bijzonder grote teleurstelling, zo blijkt. “Dat vergeet ik nooit”, zegt Sofie. “Ik zie Maxim nog altijd voor mij op ons televisiescherm. Op het podium met een lip tot op de grond. Een halfuur later stond hij hier: ‘kèt get. Papa moet maar…’ (zwijgt even) Maxim is bang om Fred teleur te stellen, als hij niet meer voor Club Brugge zou spelen…”
Westerlo als redding Fred pikt in: “Ik ben al mijn hele leven Club-fan. Is het leuk dat mijn zoon daar speelt? Tuurlijk, maar Maxim is in de eerste plaats mijn kind. Hij moet doen wat hem gelukkig maakt.” Sofie: “Dat was hij op dat moment absoluut niet dus zochten we een oplossing.” Fred: “Club heeft gelukkig nooit moeilijk gedaan. Integendeel, Vincent Mannaert hielp mee om de beste optie voor Maxim te kiezen. Hij wilde vooral spelen, zelfs al was dat in 1B. Dus werd het Westerlo.”
Achteraf bekeken een goede keuze, want die uitleenbeurt betekent de echte doorbraak van De Cuyper. Eerst promoveert Westerlo naar 1A met hem in de basis en in het tweede seizoen krikt hij zijn statistieken op, met vijf goals en vijftien assists. “Daar werd hij op korte tijd volwassen”, zegt Sofie. “Ik dacht dat hij nooit voor zichzelf zou kunnen zorgen. Hij is vree nonchalant, een verstrooide professor. Om zot van te worden. Het eerste jaar bleven we vaak slapen na een wedstrijd. ’s Ochtends stond ik dan extra vroeg op om te poetsen, om maar te zeggen hoe erg het was…” (lacht)
Voor Fred was het soms wel moeilijk om zijn zoon bij een andere ploeg te zien. Sofie: “Tegen Club haalde hij een bal van de lijn. Zijn eerste woorden? (wijst naar haar man) ‘Gijgodverdomme, nu hou je ons nog van Europees voetbal.’” Fred serieus: “Jomeja, hij speelde misschien volgend jaar bij de Club hè.” Sofie: “De Club-liefde zit diep. Maxim weigerde in de eerste kleuterklas al om een pruim in te kleuren. ‘Paars, gaat niet’, zei hij tegen de juf. Hij was amper drie jaar.” Fred lachend: “Goed hè. Flinke jongen. Maxim bij anderlecht, dat zou er bij mij echt niet ingaan. Ik heb altijd gezegd: als je zo goed bent, zijn er ploegen genoeg waar je bij kan voetballen.”
Buitenland lonkt
Intussen zit De Cuyper op een punt in zijn carrière waarop hij inderdaad de ploegen voor het uitkiezen heeft. Deze zomer kon hij de stap naar het buitenland zetten, maar uiteindelijk besliste hij samen met zijn ouders en makelaar om nog even bij Club te blijven. Sofie: “Enorm emotioneel. Maxim weet hoe gevoelig ik ben als het daarover gaat. Ik ben blij dat hij nog even in België blijft. Al besef ik dat dat niet heel lang meer zal duren. Vroeger duwden we hem wel wat in de juiste richting, maar nu heeft hij zijn eigen visie en gevoel.” Fred vult aan: “We bespreken alles tope. Maxim zal nooit iets achter houden. Toen hij achttien was, toonde Sampdoria interesse. Ik reisde toen samen met zijn makelaar naar Italië. We hebben toen samen beslist dat hij niet klaar was voor die stap.” Sofie: “Weet je wat het ook was: vroeger was iets nieuws moeilijk voor hem. Op een nieuwe school had hij tijd nodig om zich goed te voelen. Hetzelfde met een nieuwe club. ‘Ik mis mijn vriendjes’, klonk het dan snel. Dan breekt je hart.”
Wanneer de Champions League-hymne weerklinkt in Jan Breydel woensdag en hun zoon klaarstaat, zal het allemaal nog eens voorbijflitsen in de hoofden van Fred en Sofie. Een droom die werkelijkheid wordt, al hebben ze nog één wens. Dat hun zoon bescheiden blijft. Iets wat de familie De Cuyper hoog in het vaandel draagt. Het is ook de reden waarom Fred en Sofie niet op de foto willen. “Onze zoon is de topvoetballer, niet wij”, klinkt het. “Voor ons moet hij maar één ding doen: niet naast zijn schoenen lopen.” De Cuyper weet meteen wat hij zéker niet mag doen na zijn Champions League-debuut woensdagavond.