IsO schreef: ↑20 feb 2019, 13:13
Opnieuw interessant artikel in S/VM, waarin onder meer wat statistieken van Club dit seizoen worden vergeleken met die van vorig seizoen. Meteen worden ook een paar mythes ontkracht.
Peter t'Kint
Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine
19/02/19 om 21:00 - Bijgewerkt op 20/02/19 om 08:03
Uit Sport/Voetbalmagazine van 20/02/19
De crisis bij Club Brugge was er meer een van resultaten dan van manier van voetballen. Dit is het verhaal van de feiten achter de perceptie. Die tonen aan dat het gebrek aan efficiëntie misschien geen toeval is. En op de achtergrond speelt nog iets anders: de onrust van de coach, die graag zou weten waar hij aan toe is.
In Club Brugge-KRC Genk zat eigenlijk alles wat de voorbije maanden bij de thuisploeg goed én fout liep. Heel veel grinta, passie en energie. En dan kan Club van elk team winnen. In eigen land van anderlecht (2-1), KAA Gent (0-4), Standard (3-1), Antwerp (5-1) en nu ook KRC Genk (3-1), nadat het uit ook al 1-1 werd. Europees waren er zeges tegen AS Monaco (0-4) en RB Salzburg (2-1).
Is, om een of andere reden, die passie of grinta niet of minder aanwezig - omdat spelers 'anders' zijn gefocust (op Europa bijvoorbeeld) - dan wilde het wel eens fout lopen. Op speeldag 11 thuis gelijk tegen Waasland-Beveren, 1-1 een paar dagen voor het bezoek van Monaco. Of uit bij Charleroi, een paar dagen na de 0-4 bij Tielemans en co (2-1-verlies op Mambour). Statistisch gezien waren dat twee 'normale' wedstrijden: tegen de Waaslanders werd 22 keer naar doel geschoten, waarvan 8 keer binnen de palen, en op Charleroi was dat respectievelijk 11 en 5, maar telkens ging slechts één bal binnen. En omgekeerd: bij die ene bal die de Waaslanders (via Vellios) binnen de palen kregen, was het prijs. Charleroi schoot dan weer wel zeven keer binnen de palen. Niet iedereen in Brugge was de voorbije maanden altijd even scherp, ergens menselijk, maar in het voetbal betaal je dat (soms) cash.
Dan hoor of lees je: verslapping. Maar dat is perceptie. Een indruk. Hoe zit het met de data, de cijfers, dezer dagen ook steeds meer beschikbaar voor de Belgische competitie?
Wel, die zijn zeer interessant en geven een heel ander beeld. Die leren dat Club uitstekend startte in deze nieuwe competitie - uit zijn eerste tien wedstrijden puurde het 25 op 30. Dan begon het blok Europa, met het reizen, toenemende vermoeidheid, de eerste blessures ( Danjuma, Vlietinck), de eerste tactische wissels ( Letica- Horvath in doel), de terugkeer van wat geblesseerde spelers die amper een voorbereiding kregen en dus geen goeie basis hadden ( Nakamba, Mata). De resultaten werden wat grilliger: 15 op 33 in de competitie, maar Europees wel uitstekend, met drie gelijke spelen en een overwinning. Dat volstond om na de groepsfase van de Champions League te overwinteren in de Europa League.
Leden de prestaties onder de snellere opeenvolging van wedstrijden? Een beetje. Neem het offensieve: in de eerste tien competitiewedstrijden 161 schoten op doel (waarvan 68 binnen het kader), in de elf competitiewedstrijden daarna waren dat er nog 151, waarvan 61 binnen de palen). De dip viel in de thuismatch tegen Zulte Waregem, met amper twee ballen tussen de palen. De focus al op Dortmund uit, een paar dagen later?
In 2019 is er een derde blok, met inmiddels vijf competitieduels achter de rug. Duels waarin Club 'maar' 8 op 15 haalde. Qua gemiddelde aan punten dus de lijn doortrok van het tweede blok voor Nieuwjaar, al was de belasting minder.
De crisis was er een van punten, herhaalde Ivan Leko de voorbije weken geregeld. Dat blijkt ook uit de statistieken. In 5 wedstrijden werd 34 keer op doel geschoten. Conclusie: van crisis in het spel was dus nooit sprake. Het hele seizoen lang werden nationaal ongeveer dezelfde statistieken gehaald in de offensieve animatie. Wat opvalt na Nieuwjaar is zelfs een toegenomen aantal voorzetten vanaf de flanken. Dat was even minder in de maanden november en december (bij gebrek aan flankspelers), maar met de terugkeer van Diatta en Dennis steeg dat aantal weer.
Efficiëntie
Wie efficiënt is, heeft aan een paar schoten op doel voldoende om te scoren. Zie Waasland-Beveren op Jan Breydel, of zie Club Brugge uit bij Genk: slechts drie keer tussen de palen, maar wel weg met een punt. Of nog beter: Zulte Waregem, dat in Brugge vier keer tussen de palen mikte, en bij Club kwam winnen met 1-3. Maar als de spitsen niet zo efficiënt zijn - en dat zijn die van Brugge niet - is het wel belangrijk dat er véél naar de kooi wordt gemikt.
Dus, wat leveren al die schoten en voorzetten op qua efficiëntie? Qua doelpunten? Van speeldag 1 tot 10 scoorde Club 32 keer. Van speeldag 11 tot 21 20 keer. Van speeldag 22 tot nu, speeldag 26: 8 keer.
Daar wringt dus het schoentje. Met de animatie was niks mis, met de efficiëntie daarentegen alles. In de eerste tien wedstrijden belandden 68 ballen binnen het kader, en dat leverde 32 goals op. In de elf wedstrijden nadien waren 61 doelpogingen binnen de palen goed voor 'maar' 20 goals en de 34 doelpogingen na Nieuwjaar waren goed voor 8 goals. Kortom: Club heeft een probleem met efficiëntie, het moest gaandeweg steeds meer op doel schieten om wedstrijden te winnen. In 2018 volstonden gemiddeld 15 schoten op doel (binnen of buiten de palen) om te winnen. Dat gebeurde 9 keer en leverde 25 op 27 op. Na Nieuwjaar werd haast elke wedstrijd meer dan 16 keer op doel geschoten (alleen niet tegen KRC Genk, 11 doelpogingen), en was de puntenoogst slechts 8 op 15.
Crisis? Welke crisis? Ivan Leko heeft gelijk. Qua spelniveau was er géén crisis, ondanks een drukker programma en wat meer blessures dan vorig seizoen. De crisis was perceptie, vanwege de mindere efficiëntie in de afwerking.
En dan kom je bij types uit. Wesley speelde tegen Genk een beresterke wedstrijd, hij was de uitblinker, maar verprutste de paar kansen die hij kreeg. Idem met Openda, in het slot zijn vervanger. Nog jong, wellicht komt dat nog. Het overkwam hem eerder ook al Europees, én in de competitie.
Wat Club/Leko mist, is een Harbaoui, een Diaby, een Bacca, een Vossen, ook al een tijdje geblesseerd. Met hen in de ploeg was de perceptie van crisis er misschien nooit gekomen. Diaby maakte in de play-offs vorig seizoen 4 goals en scoorde om de 143 minuten. Vossen scoorde dit seizoen gemiddeld om de 88 minuten, voor hij uitviel. Vergelijk dan met Wesley: vorig seizoen 1 goal om de 252 minuten, nu al eentje om de 213 minuten, maar toch. Wie, na een aanpassing, wel de cijfers van Vossen benadert, is Siebe Schrijvers: tegen Genk goed voor een tiende treffer, en 1 goal om de 130 minuten.
Een gebrek aan efficiëntie of wat geluk, dat vind je ook terug in de defensieve statistieken. Ook daar verdween geleidelijk de zekerheid. Tijdens de 21 speeldagen voor Nieuwjaar slikte Club 235 schoten op doel (11,2 per wedstrijd). 67 daarvan belandden tussen de palen, 22 verdwenen in doel. Maken we daar gemiddelden van, dan was 1 schot op 10,7 goed voor een tegengoal (1 op de 3 binnen de palen).
Neem dan de vijf wedstrijden na Nieuwjaar. Club liet daar 35 schoten op doel toe (7 per wedstrijd, dat is solider dan voor Nieuwjaar). Zestien daarvan waren binnen de palen, zes verdwenen in doel. Conclusie: 1 bal op 5,8 resulteerde in een tegengoal (1 op 2,6 schoten tussen de palen). Dat ondanks een keeperswissel en sterke prestaties van Denswil en Mechele. Toch opvallend. Als je na Nieuwjaar naar het Brugse doel kan schieten, had je als tegenstander veel meer kans op succes dan voordien.
Under performance, zo moet je de laatste zeven weken van Club omschrijven. Club scoorde zelf minder dan het normaal mocht verwachten op basis van de eerdere statistieken, en incasseerde meer goals. Het verschil merkte je in de puntenoogst. Op basis van de statistieken van de te verwachten goals (gescoord én geïncasseerd) mocht Club van speeldag 19 tot 25 21 op 21 verwachten. Het werd 12 op 21.
Hoe probeerde Leko uit die crisis te komen? Door de spelers op training een goed gevoel te geven. Door veel te trainen op afwerken, makkelijke ballen, leuke oefenvormen. In de hoop dat ze hun efficiëntie zouden opkrikken. Met de animatie op het veld was immers niks mis, ook niet als je vergelijkt met vorig seizoen. Iets meer gelopen kilometers zelfs, maar nog steeds evenveel schoten op doel (gemiddeld 14 per wedstrijd nu, 15 vorig jaar). Op papier zelfs iets stabieler defensief (maar gemiddeld 3 schoten op doel tegen, tegenover 4 vorig seizoen). Het percentage balbezit is wel iets gezakt (52 ipv 54 procent gemiddeld). Dat heeft met de sterkere Europese tegenstanders te maken, want na Nieuwjaar ligt dat in de competitie op een indrukwekkende 62,4 procent. Alleen: een en ander omzetten in goals lukte minder. Vanwege de aard van het beestje.
Contract
De rest is perceptie. De trap van Vormer - die vorig seizoen bovengemiddeld presteerde en nu terug vrede moet leren nemen met een meer dienende rol - tegen een materiaalzak. Daags na zijn gecontesteerde wissel tegen Gent kwam hij zich in de kleedkamer bij zijn coach excuseren, maar toen was het kwaad al geschied. Idem dito met de reactie van Wesley, die kracht koppelt aan nonchalance in andere wedstrijden, en zich ook even nukkig toonde bij zijn wissel in de derby.
Géén perceptie is de onrust bij Leko en per uitbreiding bij heel zijn staf rond hun toekomst. Dat proef je op haast elke persconferentie, weliswaar wat tussen de lijnen. Leko kijkt met zeer veel overtuiging en trots terug op zijn Brugs parcours. Vorig seizoen kampioen, twee keer trainer van het jaar, twee Gouden Schoenen, Europees nu al vijf wedstrijden na mekaar ongeslagen en straks weer kandidaat-kampioen. De vorige play-offs waren slecht, maar deze keer zijn de voortekenen beter. In de competitie winnaar (of gelijk) in alle toppers, met uitzondering van het bezoek aan Sclessin, toen Dennis de verkeerde keuzes maakte en zijn kansen liet liggen.
Leko moet het offensief rooien met youngsters. Openda is 19, net als Diatta. Dennis is 21, Wesley, Danjuma en Schrijvers zijn 22. Dat kost soms efficiëntie, zeker omdat Rezaei (26) alle moeite heeft om zich aan het andere voetbal van Club aan te passen. Onder Mazzu kon de Iraniër counteren, nu is het domineren.
En toch staat op dit moment een verlengd verblijf van Leko in Brugge ter discussie. Meer nog: Leko heeft soms de indruk dat het avontuur voorbij is. En dat prikkelt hem, net als de kritiek op zijn keuzes.
Misschien is het tijd voor de Brugse top om duidelijkheid te scheppen. In deze of gene richting. Doorgaan of niet. Dan liggen de kaarten voor de hele staf op tafel. In afwachting is er donderdag Salzburg en zondag anderlecht uit. Daar zit de traditie tegen. 9 september 1998, zo lang al won Club niet in Brussel. De kans voor een nieuw statement.
Mooi artikel, maar zo heel veel nieuws is dat niet natuurlijk. Interessant om heel wat zever de wereld uit te halen, wel jammer dat het relatief beperkt blijft.
Er zijn (als ik me goed herinner) al aangehaalde statistieken, die een toch veel grimmiger plaatje schetsen.
"Those who were dancing were thought to be stupid by those that could not hear the music."
Met zo'n statistieken bewijs je iets en niets tegelijk. Als de tactische richtlijnen van Leko steeds hetzelfde zijn gebleven kan je met die statistieken iets doen. Ander zijn dat maar wat cijfertjes...
The_One schreef: ↑20 feb 2019, 13:57
Met zo'n statistieken bewijs je iets en niets tegelijk. Als de tactische richtlijnen van Leko steeds hetzelfde zijn gebleven kan je met die statistieken iets doen. Ander zijn dat maar wat cijfertjes...
Daar zit veel waarheid in. De statistieken zorgen voor een goede basis aan info, maar je kan ze nooit op face value nemen natuurlijk.
Wel altijd handig om een mening wat toegankelijker te maken.
"Those who were dancing were thought to be stupid by those that could not hear the music."
Peter t'Kint
Redacteur bij Sport/Voetbalmagazine
26/02/19 om 21:00 - Bijgewerkt om 20:20
Uit Sport/Voetbalmagazine van 27/02/19
De voetbalkwaliteiten van Club Brugge werden nog eens tot op het bot getest in twee moeilijke uitwedstrijden. Maar blauw-zwart probeerde ook te leren van het voorbeeld van Salzburg. Impressies van de Oostenrijkse trip en het gelijkspel in Brussel.
'This is like Christmas for me.' Een ontspannen Ivan Leko, grappend op de persconferentie daags voor het duel met Salzburg. Hij ziet er al de hele reis ontspannen uit, de Kroatische coach van Club, gesterkt door de twee recente thuiszeges, tegen Salzburg in de heenwedstrijd van de zestiende finales van de Europa League, en vervolgens tegen KRC Genk. Met de glimlach wacht hij in de luchthaven van Oostende tot het vliegtuig klaar is voor vertrek. Keuvelend onderhoudt hij zich in een hoekje met Brandon Mechele en de voorzitter. De rust is even terug, het zelfvertrouwen groot. Zo gaat dat bij emotionele mensen en jonge trainers. Na de winst tegen de Oostenrijkers - hun eerste nederlaag van het seizoen - had Leko op de persconferentie het duel tegen Genk nog geschetst als 'wie wint, mag zich 'de beste ploeg van het moment' noemen.' Zondagavond was in de euforie rond de zege dat laatste stukje plots weg. Menselijk, gezien de hoogspanning die vooraf heerste rond dit duel.
Salzburg uit wordt andere koek, beseft iedereen. Bij de loting waren ze in Brugge meteen redelijk berustend. Sportief stonden de Oostenrijkers een trapje hoger. Dat bewees hun halve finale vorig jaar in de Europa League, waar Olympique Marseille hen onverdiend uit het tornooi knikkerde. Het resultaat in de heenwedstrijd, gekoppeld aan het moment - Salzburg komt net uit een lange winterstop en is misschien nog niet zo gerodeerd, plus er is met het vertrek van de Malinees Amadou Haidara naar zusterclub Leipzig toch een belangrijke pion weg - heeft het zelfvertrouwen wat opgekrikt. Als Leko wordt gevraagd of hij het net als in Dortmund wat defensiever zal doen, klinkt het overtuigend: 'Het wordt Salzburgvoetbal tegen het Club Bruggevoetbal zoals we dat al twintig maanden spelen, Dortmund uitgezonderd.' De goeie verstaander weet dan al: Club gaat het aanpakken zoals het de meerderheid van zijn competitiewedstrijden startte. Uitgaande van de eigen sterkte, de eigen mogelijkheden. Offensief. Nog een extra bewijs: de aanwezigheid van Siebe Schrijvers, die Leko op die persconferentie flankeert. Bij de 0-0 in Dortmund was HansVanaken nog de offensieve middenvelder in steun van Wesley.
Leerschool
Oostenrijk krijgt zijn bergen op toeristisch vlak moeilijk verkocht, de Financial Times vroeg zich ooit af of Made in Austria een marketingargument dan wel een handicap was, maar voor Salzburg geldt die twijfel niet. Wij zijn wél verkocht. Uiterst vriendelijk, anders kan je de Oostenrijkse gastheren niet omschrijven. Amper files op weg naar het centrum, de zon die de harten (en de straten) verwarmt, overal mensen die je met de glimlach begroeten, en verder een schitterend centrum. Van verzuring geen sprake. Hier zag Wolfgang Amadeus Mozart het levenslicht, hier heeft de befaamde dirigent Herbert von Karajan zijn plein, en 78 jaar na zijn dood wordt ook naar schrijver Stefan Zweig een plaats genoemd. Zweig woonde twintig jaar aan de voet van de Kapuzinerberg in de binnenstad van Salzburg. Aan de boorden van de rivier Salzach is het heerlijk flaneren in het milde klimaat.
En bovendien: ze serveren hier naast Sachertorte en schnitzel ook uitstekend snel modern voetbal. Kunnen we daar niet iets uit leren?
Een kleine competitie die de lokale Bulls de voorbije jaren overvleugelde, een stadion dat voor een stad met 150.000 inwoners net groot genoeg is (maar net als Jan Breydel amper 30.000 plaatsen telt en evenmin over veel cateringfaciliteiten beschikt, daarvoor dient een tijdelijke zaal op de parking), en afhankelijkheid van transfers om te overleven: parallellen genoeg met Club Brugge, om bij ons, maar vooral binnen de club enige nieuwsgierigheid te wekken. Oké, er zijn de centen van Red Bull en Dietrich Mateschitz die alles faciliteren, maar binnen Club weten ze beter: er wordt, om het succes te bestendigen, ook goed gewerkt. Met Salzburg als spin in een web waartoe ook Leipzig behoort. En dus gaat fysiektrainer Dieter Deprez kijken naar de fameuze 'videodoos'. Daarin kunnen (jeugd)spelers plaatsnemen om er beter te leren omgaan met tegenstanders die in hun rug druk komen zetten. Kostprijs: 300.000 euro. Dat is het voordeel van een rijke sponsor: als blijkt dat er iets op de markt is dat een speler nog een tikkeltje beter kan maken, kan Salzburg zich dat veroorloven. Ondanks die kleine competitie en de beperkte commerciële voetbalwereld waarin het leeft.
In Salzburg is Red Bull alomaanwezig. Een eigen flagship store vlak bij het geboortehuis van Mozart, overal in winkels, in hotels, met allerlei smaken. ' Wir sind Zukunft.' Met de centen van Mateschitz wordt hard gewerkt. Op het diner voor de meegereisde sponsors en pers haalt voorzitter Bart Verhaeghe het in zijn begroetingsspeech aan: 'Als we op scouting gaan, op zoek naar nieuwe spelers en iemand identificeren als talent, komen we vaak dezelfde clubs tegen: Sevilla, Kopenhagen, Brighton & Hove, Midtjylland, en ook Salzburg. Het goeie nieuws is dat je dan weet dat je goed hebt gewerkt. Het slechte nieuws is ook: je weet dat het moeilijk wordt.' 's Anderendaags zal Vincent Mannaert het wedstrijdblad overlopen en kunnen bevestigen: vier van de elf basisspelers van Salzburg werden ook door Club gescout, een vijfde zat op de bank.
Ook Pascal De Maesschalck, jeugdcoördinator van Club, is mee. Net als Dieter en anderen binnen Club maakt hij van het duel gebruik om de werking van de Oostenrijkers intern te bekijken. Op donderdag loopt hij langs op hun trainingscomplex om er met de verantwoordelijken te praten over de aanpak. Hier kunnen in 90 kamers 180 spelers overnachten en heeft elke jeugdcategorie haar eigen staf, inclusief keeperstrainer.
Oostenrijk maakt net als België deel uit van de Europese unie en is gebonden aan dezelfde regels. Ook hier zijn buitenlandse talenten pas welkom vanaf hun achttien jaar. Maar ze worden wel vroeger geïdentificeerd én vastgelegd, soms tot twee jaar voor ze naar Salzburg kunnen komen. En dan start een opleiding met als grote troef die logeermogelijkheden (in Westkapelle heeft Club straks alleen hotelfaciliteiten, geen internaatcapaciteit), de uitgebreide staf, maar ook: een tweede team. FC Liefering, uitkomend in de Zweite Liga en daar in het midden van de tabel meedraaiend.
FC Liefering is eigenlijk het beloftenelftal van RB Salzburg. Het is het bewijs van iets waar de Belgische topclubs al jaren naar hunkeren: een vehikel vinden om de overgang vanuit de jeugd naar de eerste ploeg te vergemakkelijken. Bart Verhaeghe, vrijdag voor de terugvlucht: 'Ik onderzoek al jaren zo'n mogelijkheid, maar de ideale oplossing vind ik niet.' Verhaeghe ging al kijken in Scandinavië en Nederland, toen de veranderingen in eigen land aan 1B (Roeselare leek ideaal) daar een stokje voor staken. Dat format - te weinig ploegen en veel strijd, ofwel voor promotie dan wel tegen degradatie - maakt dat je daar met spelers onder 19 niet terecht kan.
Salzburg kan dat wel in de Oostenrijkse tweede klasse. Dat de ploeg in het seizoen 2016/17 op de erelijst van de UEFA Youth League Chelsea opvolgde en achtereenvolgens de betere was van Manchester City, Paris Saint-Germain, Atlético Madrid, Barcelona en Benfica, dankt het aan.. FC Liefering, waaraan het op dit moment 11 kernspelers verhuurt. Pascal De Maesschalck: 'Daar worden de talenten voor het eerst geconfronteerd met een echte competitie.' Onlangs won Liefering van Horn met 4-0. Gemiddelde leeftijd van de spelers: 18,8 jaar.
De Maesschalck: 'Er zijn geen geheimen voor dit succes. Een brede, goeie scouting, goeie faciliteiten, professionele trainers en duidelijke profielen. Groot, sterk.' En vooral: wereldwijd. Club was de voorbije jaren minder overtuigd van het halen van Afrikaans talent op eigen bodem. Complex, ook door de omstandigheden daar, de zeer grote overgang van Afrika naar West-Europa. Problemen van opvang, en logistiek. Het is niet eenvoudig om jongeren van zestien à zeventien jaar aan een visum te helpen voor Europa. Af en toe kwam er eentje testen, zelden leidde het tot een contract. Club zocht zijn Afrikaans talent, net als KAA Gent, liever in Europa. Emmanuel Dennis kwam via Oekraïne (Loehansk) naar West-Vlaanderen, Krépin Diatta via Noorwegen (Sarpsborg). Salzburg haalde Patson Daka, de killer van Club, rechtstreeks uit Zambia en middenvelder Diadie Samassékou uit Mali. Maar ex-spelers zoals Sadio Mané en Naby Keïta, beiden inmiddels bij Liverpool, dan weer alle twee in Frankrijk. Er zit niet direct een lijn in, tenzij de neus voor talent.
Vincent Mannaert en co kennen het Red Bullmodel al jaren. Voor hen is er maar één geheim: het geld van Mateschitz. Van het verblijf in Salzburg maakte Club gebruik voor het houden van een raad van bestuur op woensdag en een bezoek aan Hangar 7 op donderdag. Eigendom van Mateschitz, een eigen gebouw/museum/restaurant/shop op de luchthaven van Salzburg. Mannaert: 'Die man heeft zijn privé vliegveld, dat zegt genoeg. Salzburg heeft geen budget, Mateschitz past gewoon bij. Zij spelen in een andere wereld.'
Wedstrijd
Dat blijkt ook op donderdagavond. Salzburgvoetbal versus Clubvoetbal betekent voor de rust vooral efficiënt vliegverkeer richting bezoekend doel, waarbij Club in het uitvoetballen overrompeld wordt door de hoge pressing en de aanvallende aanpak van coach Marco Rose, die volgend jaar aan de slag gaat bij Hoffenheim en Leko verrast met zijn bezetting. Het kerstcadeau voor Leko is een vergiftigd geschenk. Club krijgt zelf een paar goeie kansen, maar weet die niet om te zetten in doelpunten. En zelf helpt het een handje bij de Oostenrijkse tegendoelpunten. Sofyan Amrabat, Stefano Denswil én Benoît Poulain verlenen ongewild hun medewerking aan drie tegengoals. De cijfers (54 procent balbezit voor Club, en bijna evenveel doelpogingen als de tegenstander, 10 vs 9) maskeren de realiteit: 4-0 is een zware exit uit Europa. De balans op het middenveld, te offensief georiënteerd, zat niet goed. En van de tien doelpogingen van Salzburg waren er zes op doel. Vier werden omgezet. Van de negen doelpogingen van Club gingen er maar twee binnen de palen. En werd er geen enkele omgezet in een goal. Een kwestie van efficiëntie. Niet voor het eerst dit seizoen.
Opvallend: zowel op woensdag als vrijdag werd door Mannaert en Verhaeghe verwezen naar de play-offs als rem op een verdere ontwikkeling. Verhaeghe: 'Tijdens het diner met de mensen van Salzburg heb ik geluisterd naar de Oostenrijkers. Hun voorzitter hekelde de invoering van de play-offs.' In de Oostenrijkse Bundesliga zijn ze nu met 12 en half maart loopt hun competitie af, waarna die eindronde begint. Ook in Oostenrijk worden de punten gehalveerd. Verhaeghe: 'Daar was hij kwaad om. Om die halvering, maar ook omdat het samenvalt met de Europese matchen. Ze gaan moeten kiezen tussen Europa en de competitie. Dat is absurd.'
Eenzelfde klok bij Mannaert twee dagen eerder. Club blijft, op een moment dat het Belgische voetbal nadenkt over een nieuw format, een tegenstander van play-offs. Verhaeghe: 'Een normale competitie met zo weinig mogelijk clubs ( lees: de huidige zestien, nvdr), bekerwedstrijden in het weekend én ruimte voor Europese matchen. Dat lijkt ons het beste.' En wie weet, op termijn, misschien een Beneliga? Het zijn allemaal denkpistes.
Voor een competitie die door één ploeg wordt gedomineerd - zoals Salzburg in Oostenrijk, PSG in Frankijk, Bayern, Juventus, Kopenhagen, Celtic, ... - moeten we niet bang zijn, zegt Verhaeghe. Niet de play-offs hebben er de voorbije jaren voor gezorgd dat er een nivellering is aan de top, wel de verbeterde financiële werking van de clubs. Dat één club de anderen gaat overvleugelen, lijkt hem dan ook niet voor de hand liggend.
anderlecht
Het waren op zichzelf teruggeplooide Bruggelingen, die vrijdagochtend het natte Salzburg inruilden voor de mist van Oostende. Weinig helden hadden zin in commentaar op de forse verliescijfers en het donkere afscheid aan Europa na de vertrouwen wekkende Champions League. Een competitie die Salzburg wel had gemist, zei iemand fijntjes, de concurrentie nog wat minimaliserend. De focus lag toen al een beetje op anderlecht. Bij Leko, die vorige zomer nog zijn contract in Brugge kon verdubbelen als hij een nieuwe overeenkomst tekende, maar de uitgestoken hand van de voorzitter ter bezegeling van dat aanbod, niet aanvaardde. Bij de spelers, die een pandoering moesten wegslikken. Bij de directie die toch niet helemaal overtuigd was van de kracht van de Oostenrijkers en mogelijkheden tot kwalificatie had gezien.
Veel scherper dan het in Oostenrijk begon, vatte Club het duel in anderlecht aan. Met hoge pressing dwong het de thuisploeg in de fout, wat leidde tot een vroege goal. Maar daarna liet blauw-zwart na de wedstrijd af te maken. anderlecht knokte zich - letterlijk in het geval van Ivan Santini - terug in de wedstrijd en dwong zelfs de betere kansen af.
Wat verrassend toonde Leko, die de voorbije weken moest leren omgaan met kritiek op zijn keuzes en wisselbeleid, zich achteraf tevreden met het gelijkspel. Vier op zes tegen Antwerp, Genk en anderlecht (en na zaterdag misschien ook tegen STVV) sterkt hem in zijn analyse dat Club het in de topwedstrijden qua resultaten uitstekend deed. En dat play-off 1 alle kansen biedt op een nieuwe titel, ook gezien het sputteren van de motor van KRC Genk. Daarna kunnen coach en Club elk hun eigen weg gaan. Beiden hebben twee jaar goed samengewerkt, elkaar uitstekend gesteund, in goede en kwade dagen. Maar aan alles voel je dat het daarna in een andere richting gaat.
Virtuele wereld
In Salzburg kwam een einde aan het Europese parcours van Club Brugge, dat komende zomer, bij de afronding van het nieuwe boekjaar, allicht uitstekende cijfers zal kunnen voorleggen. Blauw-zwart sloot het vorige, dat eindigde op 30 juni, af met een bedrijfswinst van 483.894 euro. Daarmee eindigde het voor de vierde keer op rij in de positieve cijfers. Het huidige lijkt die trend verder te zetten. Een deel van de centen worden geïnvesteerd in de bouw van een nieuw oefencomplex in Westkapelle. Dat wordt deze zomer in gebruik genomen.
CEO Vincent Mannaert: 'Na een paar jaar van noodzakelijke investeringen, zowel sportief als infrastructureel, wat ik altijd zaaien om te oogsten noem, mogen we zeggen dat financieel en sportief resultaten geboekt worden. De omzet is gegroeid en sportief zijn we resultaten blijven halen.'
Dat is minder evident dan het klinkt. Je bent immers afhankelijk van je infrastructuur (beperkt in zijn mogelijkheden) en van het aantal affiches (ongeveer dertig thuiswedstrijden per seizoen). Daarom is Club de voorbije jaren meer gaan inzetten op het CRM-verhaal (Customer Relationship Management). Digitalisering, sociale media, enzovoort. De fysieke contacten met de klanten, de fans, zijn beperkt, wat wedstrijden betreft. Via digitale weg is veel meer mogelijk. In het stadion kan Club om de twee weken pakweg 30.000 mensen bereiken. Via de digitale weg op elk moment een half miljoen fans. Binnen afzienbare tijd wordt een nieuwe app gelanceerd, de tweede al. Via die weg kunnen sponsors hun boodschappen kwijt, en supporters aan meer informatie raken. Handige tips over de werking binnen het stadion, maar ook informatie over de prestaties van spelers op het veld. De spelersstatistieken waarover de Pro League nu al beschikt en die ze de clubs bezorgt na een wedstrijden, zullen binnenkort in real time beschikbaar zijn. Club is van plan ze in de app te integreren. Op die manier kunnen fans zelf nog beter kunnen beoordelen of een wissel van, bijvoorbeeld hun aanvoerder, terecht is of niet...
Wanneer mogen wij eens zo`n `Verschaeren` verwachten die uit onze jeugdopleiding rolt ?
Ik weet ook wel dat Club niet kan putten uit een kweekvijver van een grootstad zoals Brussel of Amsterdam,
maar die jeugd doorstroming en jeugd-scouting moet toch stukken beter kunnen?!
Verschaeren is in eerste instantie overroepen, al die jeugd daar eigenlijk, zet die in een treffelijke ploeg en ze zijn bankzitters.
Club heeft qua doorstroming nog veel werk, klopt dan wel weer, maar uiteindelijk staat er met Mechele een rasechte Club speler als steunpilaar in de basis en hebben we met Openda/Baiye/Ngonge/Vlietinck toch ook al heel wat jeugd spelers zien spelen dit seizoen.
Het is ook niet alsof er überhaupt een nieuwe Hazard/Kompany/De bruyne ergens beschikbaar is in (in België of buitenland), daar zit je met de factor geluk
Tiki Taka schreef: ↑06 mar 2019, 10:46
Wanneer mogen wij eens zo`n `Verschaeren` verwachten die uit onze jeugdopleiding rolt ?
Ik weet ook wel dat Club niet kan putten uit een kweekvijver van een grootstad zoals Brussel of Amsterdam,
maar die jeugd doorstroming en jeugd-scouting moet toch stukken beter kunnen?!
Mijn zoon is pas 6. Je zal nog een jaar of 10 geduld moeten oefenen, vriend.
“Never say never, because limits, like fears, are often just an illusion.” - Michael Jordan -
Heeft vooral te maken met marketing hoor.
Zoals Pica zei: Club heeft dit seizoen ook al best veel jeugdspelers laten opdraven. Ook Fadiga zat al enkele keren in de kern. Maar geen kat die die jongens ophemelt.
Bij rsca is het anders. Zodra er een jeugdspeler wat speelgelegenheid krijgt, is het in de pers van "is X de nieuwe Kompany?", "is X de man van de toekomst", et cetera. Terwijl die jongens niet beter zijn dan de jeugdspelers van Club.
Cedrinho schreef: ↑06 mar 2019, 13:46
Heeft vooral te maken met marketing hoor.
Zoals Pica zei: Club heeft dit seizoen ook al best veel jeugdspelers laten opdraven. Ook Fadiga zat al enkele keren in de kern. Maar geen kat die die jongens ophemelt.
Bij rsca is het anders. Zodra er een jeugdspeler wat speelgelegenheid krijgt, is het in de pers van "is X de nieuwe Kompany?", "is X de man van de toekomst", et cetera. Terwijl die jongens niet beter zijn dan de jeugdspelers van Club.
Cedrinho schreef: ↑06 mar 2019, 13:46
Heeft vooral te maken met marketing hoor.
Zoals Pica zei: Club heeft dit seizoen ook al best veel jeugdspelers laten opdraven. Ook Fadiga zat al enkele keren in de kern. Maar geen kat die die jongens ophemelt.
Bij rsca is het anders. Zodra er een jeugdspeler wat speelgelegenheid krijgt, is het in de pers van "is X de nieuwe Kompany?", "is X de man van de toekomst", et cetera. Terwijl die jongens niet beter zijn dan de jeugdspelers van Club.
Verschaeren nog niet zien spelen?
Denk het niet. Tenzij hij tegen Club speelde, maar dan is hij mij niet opgevallen in alle geval.
Tiki Taka schreef: ↑06 mar 2019, 10:46
Wanneer mogen wij eens zo`n `Verschaeren` verwachten die uit onze jeugdopleiding rolt ?
Ik weet ook wel dat Club niet kan putten uit een kweekvijver van een grootstad zoals Brussel of Amsterdam,
maar die jeugd doorstroming en jeugd-scouting moet toch stukken beter kunnen?!
Jeugd doorstroming is bij alle Belgische topploegen een probleem. Het feit dat de laatste jaren bij RSCA wat meer jeugdspelers boven water komen heeft niets te maken met doorstroming, maar met een falend transferbeleid en een overvloed aan geblesseerden. Hetzelfde geldt voor hun vroegere toppers Kompany & Lukaku. Die hebben beiden jong een kans gekregen omdat er op dat moment weinig tot geen andere opties waren.
Bij ons heeft Rits dit seizoen een kans gekregen omdat Nakamba geblesseerd was en hij heeft bewezen dat hij die positie perfect aankan. Vlietinck heeft kansen gekregen omdat we veel geblesseerden hebben op de flank. Openda krijgt kansen omdat Rezaei momenteel onvoldoende is en Vossen geblesseerd was.
Ze zouden in heel België dus beter een systeem invoeren waarbij buitenlanders enkel mogen tekenen als ze een meerwaarde vormen (lees: bepaald loon ontvangen) en een nog grotere beperking op de buitenlanders zetten. Dan verplicht je alle clubs om anders na te denken en dan gaat er meer ingezet moeten worden op jeugd en doorstroming.
Vanuit de clubs moet ook een duidelijk signaal komen naar speelwijze. Wij spelen momenteel in een soort 3-5-1-1. Club zou nu moeten zeggen "dat is het systeem dat we willen aanhouden" en dan ook vanuit de jeugd op die manier spelen en trainen en jeugdspelers van andere teams kopen die binnen de spelwijze passen. In België wordt te veel gekeken naar de trainer, wat betekent dat een ploeg het ene jaar 3-5-2 speelt, het jaar erop 4-3-3 en het jaar daarop 4-4-2. Zo krijg je foute types spelers vanuit de jeugd die niet passen in de spelwijze van de nieuwe trainer en bijgevolg te weinig kansen krijgen.
Jeugd doorstromen is een probleem bij elke Belgische ploeg, het enigste wat de JPL-ploegen willen is buitenlanders doorpompen naar andere competities en dan het geld in een enveloppe aan Peter Maes geven in een vuil park in Lokeren.
Je kan het relativeren maar ik zie de verschillen wel, en vrij duidelijk...
Verschaeren is daar week na week de beste man op het plein, onmisbaar in de basiself van anderlecht vandaag. Al spelen die als een bende kwakkels, je ziet aan elke baltoets dat die jongen fantastisch kan voetballen en het gaat maken. Daar moet je geen ervaren scout voor zijn...
Ik lees namen als Ngonge, Openda, Vlietinck, Baiye,... Er lopen hier ook jongens rond. Hoeveel minuten heeft die meute tesamen gemaakt en wie ziet daar ergens een toekomstig sterkhouder in? Nee, we puren geen talent uit de jeugdwerking zoals ze in Brussel doen.
Ah, Mechele was een groot succes uit eigen rangen? Zeker. Maar die zijn seizoen van de doorbraak was 2013-2014...dat is al even geleden medunkt.
Jens27 schreef: ↑07 mar 2019, 13:02
Je kan het relativeren maar ik zie de verschillen wel, en vrij duidelijk...
Verschaeren is daar week na week de beste man op het plein, onmisbaar in de basiself van anderlecht vandaag. Al spelen die als een bende kwakkels, je ziet aan elke baltoets dat die jongen fantastisch kan voetballen en het gaat maken. Daar moet je geen ervaren scout voor zijn...
Ik lees namen als Ngonge, Openda, Vlietinck, Baiye,... Er lopen hier ook jongens rond. Hoeveel minuten heeft die meute tesamen gemaakt en wie ziet daar ergens een toekomstig sterkhouder in? Nee, we puren geen talent uit de jeugdwerking zoals ze in Brussel doen.
Ah, Mechele was een groot succes uit eigen rangen? Zeker. Maar die zijn seizoen van de doorbraak was 2013-2014...dat is al even geleden medunkt.
