Eén iets wil Touba duidelijk stellen als het interview start. “Ik heb geen idool bij Club, wel een voorbeeld”, benadrukt hij. “Hoe Simons zich nog altijd zó goed verzorgt op 40-jarige leeftijd. Daar kijk ik naar op. Altijd alles geven, altijd het voortouw nemen, altijd op tijd,... Een superprof. Onberispbaar, quoi. Al heeft hij een totaal verschillende speelstijl dan ik. Op voetballend vlak neem ik meer een voorbeeld aan Marcelo van Real Madrid.”
Dat niveau bereiken is een verre droom, voorlopig concentreert hij zich op de A-kern van Club, waar hij al het hele seizoen meetraint als ‘trainee’. Dat is de naam die Club geeft aan jongeren uit de jeugdopleiding, die de kans krijgen om stage te lopen bij de A-kern. Al ziet Touba dat zelf niet zo. “Weet je, ik voel me helemaal geen ‘trainee’. Dat is niet meer dan een benaming. Ik maak deel uit van de profs in de A-kern, dus beschouw ik me ook als één van hen. Voor mij is er geen verschil. Als je hetzelfde niveau haalt, hoeft dat ook niet. Dan ben je in mijn ogen sowieso een prof. En als je dat niveau niet haalt, ben je geen prof. Ook leeftijd speelt daar voor mij geen enkele rol in.”
Het is een manier om tegen de dingen aan te kijken. Het getuigt alleszins van een grote dosis zelfvertrouwen. “Ik blijf vooruitgaan. Waarom op een dag geen match spelen? Ik behoorde dit seizoen al drie keer tot de selectie, waarbij ik op de bank zat. Dat is een extra motivatie. Omdat je dan beseft hoe dicht je bij je debuut staat. Dan ga ik nog harder werken om die eerste speelminuten te verzamelen. De beslissing ligt uiteraard bij de trainer. Maar persoonlijk vind ik dat ik hard genoeg werk en goed genoeg train om toch eens mijn kans te krijgen. Er ontbreekt me niet meer zoveel, denk ik. Het ritme van een eerste klassewedstrijd natuurlijk, maar dat kan je pas oppikken als je speelt. De focus ook die je direct van de eerste minuut moet hebben. Daar zit toch nog een groot verschil met een beloftenmatch.”
Bij de beloften komen zijn sterke punten ook goed tot uiting. “Snelheid, techniek en uithoudingsvermogen”, zegt hij zelf. “Ik kan echt blijven lopen. En daar houd ik ook van. Zoals bij de nationale U18, waar ik in een 3-5-2 de hele flank bestrijk. In balbezit ga ik mee naar voor en bij balverlies zak ik ook elke keer weer mee in. Ik kan ook kansen creëren. En scoren. Vorig seizoen zat ik bij de beloften aan acht of negen goals en heel wat assists. En daar speel ik in een 4-3-3, hé. Ik moet wel nog agressiever worden, harder in de duels. En ik moet nog beter leren verdedigen. Van opleiding ben ik een linksbuiten, het is Sven Vermant die me bij de beloften op de linksachter heeft geplaatst. Dat was aanpassen, maar het valt best mee. Al zou ik in een 4-3-3 nog altijd de positie van linksbuiten verkiezen. Ik ben het immers gewoon om te scoren. Maar bij die 3-5-2 van de nationale ploeg voel ik me nog altijd het best.”
Al beseft hij goed genoeg dat hij die positiewissel hem zou kunnen helpen om een grotere carrière te maken. “Kijk naar Thomas Meunier. Ploegen hebben ook meer nood aan een goede flankverdedigers dan aan flankaanvallers. Die lopen er met hopen.” Voetballers die een gevechtsport gedaan hebben, niet zo. “Toen ik heel klein was, heb ik nog een jaar Taekwondo gedaan. Als het van mijn moeder had afgehangen, was ik daar ook mee doorgegaan. Zoals de rest van mijn familie. Ik heb nog drie broers en die doen aan boksen en karate. Taekwondo vond ik wel leuk, maar ik voetbalde veel liever. Al vind ik het ergens jammer dat ik het niet heb voortgedaan. Het had me wel kunnen helpen. Kijk naar Ibrahimovic. Die heeft heel zijn jeugd Taekwondo gedaan.” Ook dat niveau bereiken lijkt een verre droom. Maar al niet meer zo ver als toen Club hem in 2015 overnam van Zulte Waregem.
fcb 4 life schreef:
Eén iets wil Touba duidelijk stellen als het interview start. “Ik heb geen idool bij Club, wel een voorbeeld”, benadrukt hij. “Hoe Simons zich nog altijd zó goed verzorgt op 40-jarige leeftijd. Daar kijk ik naar op. Altijd alles geven, altijd het voortouw nemen, altijd op tijd,... Een superprof. Onberispbaar, quoi. Al heeft hij een totaal verschillende speelstijl dan ik. Op voetballend vlak neem ik meer een voorbeeld aan Marcelo van Real Madrid.”
Dat niveau bereiken is een verre droom, voorlopig concentreert hij zich op de A-kern van Club, waar hij al het hele seizoen meetraint als ‘trainee’. Dat is de naam die Club geeft aan jongeren uit de jeugdopleiding, die de kans krijgen om stage te lopen bij de A-kern. Al ziet Touba dat zelf niet zo. “Weet je, ik voel me helemaal geen ‘trainee’. Dat is niet meer dan een benaming. Ik maak deel uit van de profs in de A-kern, dus beschouw ik me ook als één van hen. Voor mij is er geen verschil. Als je hetzelfde niveau haalt, hoeft dat ook niet. Dan ben je in mijn ogen sowieso een prof. En als je dat niveau niet haalt, ben je geen prof. Ook leeftijd speelt daar voor mij geen enkele rol in.”
Het is een manier om tegen de dingen aan te kijken. Het getuigt alleszins van een grote dosis zelfvertrouwen. “Ik blijf vooruitgaan. Waarom op een dag geen match spelen? Ik behoorde dit seizoen al drie keer tot de selectie, waarbij ik op de bank zat. Dat is een extra motivatie. Omdat je dan beseft hoe dicht je bij je debuut staat. Dan ga ik nog harder werken om die eerste speelminuten te verzamelen. De beslissing ligt uiteraard bij de trainer. Maar persoonlijk vind ik dat ik hard genoeg werk en goed genoeg train om toch eens mijn kans te krijgen. Er ontbreekt me niet meer zoveel, denk ik. Het ritme van een eerste klassewedstrijd natuurlijk, maar dat kan je pas oppikken als je speelt. De focus ook die je direct van de eerste minuut moet hebben. Daar zit toch nog een groot verschil met een beloftenmatch.”
Bij de beloften komen zijn sterke punten ook goed tot uiting. “Snelheid, techniek en uithoudingsvermogen”, zegt hij zelf. “Ik kan echt blijven lopen. En daar houd ik ook van. Zoals bij de nationale U18, waar ik in een 3-5-2 de hele flank bestrijk. In balbezit ga ik mee naar voor en bij balverlies zak ik ook elke keer weer mee in. Ik kan ook kansen creëren. En scoren. Vorig seizoen zat ik bij de beloften aan acht of negen goals en heel wat assists. En daar speel ik in een 4-3-3, hé. Ik moet wel nog agressiever worden, harder in de duels. En ik moet nog beter leren verdedigen. Van opleiding ben ik een linksbuiten, het is Sven Vermant die me bij de beloften op de linksachter heeft geplaatst. Dat was aanpassen, maar het valt best mee. Al zou ik in een 4-3-3 nog altijd de positie van linksbuiten verkiezen. Ik ben het immers gewoon om te scoren. Maar bij die 3-5-2 van de nationale ploeg voel ik me nog altijd het best.”
Al beseft hij goed genoeg dat hij die positiewissel hem zou kunnen helpen om een grotere carrière te maken. “Kijk naar Thomas Meunier. Ploegen hebben ook meer nood aan een goede flankverdedigers dan aan flankaanvallers. Die lopen er met hopen.” Voetballers die een gevechtsport gedaan hebben, niet zo. “Toen ik heel klein was, heb ik nog een jaar Taekwondo gedaan. Als het van mijn moeder had afgehangen, was ik daar ook mee doorgegaan. Zoals de rest van mijn familie. Ik heb nog drie broers en die doen aan boksen en karate. Taekwondo vond ik wel leuk, maar ik voetbalde veel liever. Al vind ik het ergens jammer dat ik het niet heb voortgedaan. Het had me wel kunnen helpen. Kijk naar Ibrahimovic. Die heeft heel zijn jeugd Taekwondo gedaan.” Ook dat niveau bereiken lijkt een verre droom. Maar al niet meer zo ver als toen Club hem in 2015 overnam van Zulte Waregem.
Zelf hem al enkele malen aan't werk gezien... Ruwe diamant, heeft veel kwaliteiten zoals ze hier boven beschreven worden. Ik hoop dat hij kan doorbreken, heeft alleszins de werklust ervoor! Hopelijk ook het geduld & kan hij wel zijn zwakke punten afvlakken. Zeker positioneel nog veel werk aan.
Laatst gewijzigd door zegmaardag op 14 jan 2017, 12:53, 1 keer totaal gewijzigd.
