Hans geeft veel kaatsballetjes, breed en achteruit. Af en toe diep, maar veel te weinig voor een dubbele gouden schoen. Laat veel werk opknappen door ploegmaats (bvb als hij bal kwijtspeelt begint hij te mekkeren ipv terug te vechten).
Ik herhaal : kijk eens een match en let op Vanaken. Niet enkel als hij een bal raakt maar ook alle momenten daartussen. Hans staat continu vrij en verlegt enorm vaak het spel naar de plaats waar ruimte is.
Hem afbreken door middel van algemeenheden is enorm makkelijk (en ook compleet nietszeggend). Spelers moeten niet beoordeeld worden op hoeveel gouden schoenen ze gehaald hebben, maar wél op hoe ze binnen het huidige team passen. Vanaken heeft nu duidelijk de taak om de ruimte op het middenveld te zoeken én aanspeelbaar te zijn. Is het je opgevallen hoe de voorbije matchen heel het middenveld gewisseld wordt, maar er telkens één speler de hele match blijft staan? Of kent Deila ook niets van voetbal?
Hans wordt praktisch nooit gewisseld, hoewel dat zeker het geval moet zijn.
Hij is ook op z'n best tegen gemakkelijke tegenstanders (ook bij de rd), maar voor de rest is het niet vet meer. Als we 1 speler moeten opofferen om te lopen ?? Dan kent de trainer idd niks van voetbal. Een dubbele gouden schoen op zijn positie mag meer brengen dan wat hij nu, en afgelopen seizoen, gebracht heeft.
Dus alle trainers die gepasseerd zijn de afgelopen jaren kennen allemaal niets van voetbal want Vanaken werd nooit gewisseld...
Of denk je dat hij iets in zijn contract heeft staan waardoor die niet gewisseld mag worden?
Of dat hij van elke trainer die er gepasseerd is iets bezwarend weet en ze dus blackmailed?
Of héél misschien, is er zéér kleine kans, dat Vanaken gewoon de opdrachten van de trainers perfect uitvoert waardoor die mag blijven staan, maar dat wij niet weten wat die opdracht is.
En als hij dan minder tot scoren komt, of minder assists geeft, is dat misschien een gevolg van de opdracht die hij krijgt, en niet van de speler zelf.
Ach laat maar, die laatste optie is onmogelijk want onze vriend FrankFarinall die ale menig grote ploegen getraind heeft verwacht meer van Vanaken en weet wat de trainer van hem verwacht...
Hans is de laatste jaren maar een middelmatige speler, die meer dan nodig op het veld bleef staan. Uiteraard zijn vele fcb supporters blind voor hun idool, ..hun goed recht.
Neemt niet weg dat hij zich nooit zal forceren, nog steeds in onze jupkesliga speelt (zo'n klasbak zou al lang verkocht zijn) en dat toch mening fcb fan uiteindelijk toch zei dat hij al een hele tijd onder zijn niveau speelt.
Elke trainer die bij brugge passeert, het zijn er de afgelopen jaren nogal wat, zou dus een voetbalgenie zijn...vreemd dat ze dan moesten verkassen.
Klopt volledig, T4nd! Mijn vrouw was voor een keer mee naar de match en ik zei net hetzelfde: “als je voetbal echt wil snappen, moet je 90 min Hans volgen!”
FrankFarinaII schreef: ↑11 aug 2023, 15:24
Hans is de laatste jaren maar een middelmatige speler, die meer dan nodig op het veld bleef staan. Uiteraard zijn vele fcb supporters blind voor hun idool, ..hun goed recht.
Neemt niet weg dat hij zich nooit zal forceren, nog steeds in onze jupkesliga speelt (zo'n klasbak zou al lang verkocht zijn) en dat toch mening fcb fan uiteindelijk toch zei dat hij al een hele tijd onder zijn niveau speelt.
Elke trainer die bij brugge passeert, het zijn er de afgelopen jaren nogal wat, zou dus een voetbalgenie zijn...vreemd dat ze dan moesten verkassen.
FrankFarinaII schreef: ↑11 aug 2023, 10:02
Hans geeft veel kaatsballetjes, breed en achteruit. Af en toe diep, maar veel te weinig voor een dubbele gouden schoen. Laat veel werk opknappen door ploegmaats (bvb als hij bal kwijtspeelt begint hij te mekkeren ipv terug te vechten).
Gelukkig heeft mijn idool zich zojuist niet geforceerd en met zijn mindere linker een prachtig kaatsballetje (lees voorzet over een 25m) gegeven op Zinckernagel voor de 0-5.
Heeft al 2 assisten en bijna elke goal is bij hem gepasseerd.
maartendr81 schreef: ↑12 aug 2023, 07:56
Klopt volledig, T4nd! Mijn vrouw was voor een keer mee naar de match en ik zei net hetzelfde: “als je voetbal echt wil snappen, moet je 90 min Hans volgen!”
Het was schijnbaar een themaatje: was Hans Vanaken (31) nog wel incontournable bij Club? Speelt de kapitein zoals in Spanje, dan is het een non-discussie: “Ik vond de twijfels niet terecht.”
Pieter-Jan Calcoen
Vrijdag 25 augustus 2023 om 15:27
Tijdens de terreinverkenning in Pamplona zongen de reeds aanwezige Club-fans in het stadion ‘Happy Birthday’ voor de donderdag jarige Hans Vanaken. Vond hij leuk: Vanaken wuifde naar het bezoekersvak als bedanking. Een beetje liefde doet altijd deugd – dat weten u en ik evengoed.
De voorbije maanden heeft Vanaken die appreciatie gemist. Niet zozeer binnen Club, wel bij de buitenwereld. Club was slecht en Vanaken kon als sleutelspeler die teneur niet keren, zo klonk de kritiek. Waarop in één adem de conclusie volgde dat het beste er misschien vanaf was.
Áls dat al zo is – een opinie die we overigens niet delen –, dan nog is een ‘gewoon goede’ Vanaken meer dan goed genoeg om belangrijk te zijn voor Club, zo bleek tegen Osasuna andermaal. Na een moeizaam begin was Vanaken balvast. Hij maakte de juiste keuzes, bood zijn team rust en ging voorop in de strijd. Een prima prestatie in wat geen evidente avond was – Osasuna was zeer enthousiast. De opmerking dat Vanaken er niet in zou slagen om zijn maats op moeilijke momenten bij de hand te nemen, is op basis van donderdag niet legitiem.
14 goals, 7 assists
Vanaken heeft de heisa nooit begrepen, vertelde hij na Osasuna. “De hele ploeg was niet op niveau vorig seizoen, waardoor je ook als individu moeilijk kunt uitblinken – zo is het nu eenmaal. (fijntjes) Maar uiteindelijk heb ik toen toch veertien doelpunten gemaakt en zeven assists gegeven. Zo dramatisch zal het dan wel allemaal niet geweest zijn, veronderstel ik.”
“Iedereen heeft recht op zijn mening”, was Vanaken diplomatisch. “Ik besteed er geen aandacht aan, want het is verloren energie. (zwijgt even) Maar ik vond de twijfels wel niet terecht.”
“Ik vind het niet erg dat het gebeurt”, vervolgde Vanaken. “Ik hecht enkel belang aan de waardebeoordelingen van mijn omgeving en de mensen op Club. De rest heb ik toch niet in de hand. Het enige dat ik kan doen, is zo goed mogelijk proberen te voetballen.”
Het polariserende heeft vermoedelijk met Vanakens stijl te maken. Het oogt af en toe wat sloom of lijzig, wat extra opvalt als het niet draait. Maar als argument is dat een zwaktebod. Het is objectiever om Vanaken op zijn statistieken te beoordelen. Die zijn nog steeds goed. Dit seizoensbegin zit hij alweer aan één goal en zes assists in acht wedstrijden. Vanaken is beslissend om de 93 minuten. Veel spelers zouden voor zulke cijfers tekenen.
“Iedereen kent mijn kwaliteiten”, aldus Vanaken zelf. “Die zijn niet plots verdwenen omdat ik de dertig gepasseerd ben. Te oud… (rolt met de ogen) Ik word net béter. Dat heet ervaring.”
Goeie klik op middenveld
Ronny Deila is in elk geval zeer te spreken over de inbreng van Vanaken. De Noor apprecieert het professionalisme, de intelligentie en de dagelijkse werkijver van de Rode Duivel. Bovendien klikt het met de andere middenvelders: de driehoek Onyedika-Vetlesen-Vanaken marcheert.
Het neemt niet weg dat Vanaken dit seizoen mogelijk sporadisch eens op de bank zal belanden. De concurrentie op zijn positie is aangescherpt met de komst van Zinckernagel. Niet omdat Club zinnens was om Vanaken aan de kant te schuiven, wel omdat Club nu eenmaal een topclub is.
Zoals Hans Vanaken in België een topspeler is. Nog steeds.
INTERVIEW. Hans Vanaken over boezemvriend Vossen, “bloedirritante” mandekkers en bekentenis: “Ik ben gedeeltelijk kleurenblind”
In ‘Not so frequently asked questions’ vuurt Dave Peters ongewone levensvragen af op een sporter. Vandaag: Hans Vanaken (31), aanvoerder van Club Brugge.
Dave Peters
Vandaag om 11:30
Mag Jelle Vossen hier nog binnen als tweedeklasser?
(schiet in de lach) “Ook als speler van Zulte Waregem in tweede klasse zal Jelle hier altijd welkom zijn voor een kop koffie en een pateeke. Da’s echte vriendschap, ja. Absoluut. En dan moet je weten dat we tijdens onze eerste ontmoeting ruzie maakten. Kijk, ik besef heus wel dat sommige mensen mij ne zagevent vinden, tegen de ref dan, hè. Maar toen had ik wel een punt. We speelden met Lokeren tegen Genk. Op een bepaald moment krijgt mijn ploegmaat Ayanda Patosi een belachelijke rode kaart. Die werd ook een beetje aangenaaid door Buffel en Vossen. Althans, dat vond ik toen toch. Dan begint mijn allergie voor onrechtvaardigheid op te spelen. Ik kan het gewoon niet verdragen. Dus deed ik mijn beklag en van het een kwam het ander. Achteraf heeft Jelle toen blijkbaar nog tegen zijn vader Rudi gezegd dat ik een eikel was. Daar hebben we later nog vaak om gelachen.”
En nu zijn jullie BFF’s?
“Inderdaad. Best Friends Forever! Hoe dat zo gekomen is? Ik denk gewoon dat we heel veel dingen met elkaar gemeen hebben. Qua karakter, qua humor en ook wat betreft hobby’s komen we goed overeen. We zijn verzot op spelletjes spelen, bijvoorbeeld. Enig probleem: we kunnen allebei niet tegen ons verlies. Ik heb je toch al verteld dat hij hier ooit is gaan lopen net voor het eten op tafel kwam. Hij kon het niet meer aan. Witheet! (lacht) Soit, ik denk nostalgisch terug aan de stages bij Club waar we telkens een kamer deelden. Iedere avond hetzelfde ritueel: Eten, naar de kamer gaan, stoel in het midden tussen de twee bedjes zetten, Ipad open en FC De Kampioenen kijken. Tot we in slaap vielen.”
Welke speler heeft je tot op het toilet gemandekt?
“Kevin Geudens, van Westerlo toen. Die bleef me echt óveral volgen. Hun hele team werd zo tot chaos herleid. Een linksback die plots rechtsvoor stond, was geen uitzondering. Dat krijg je natuurlijk als iemand je niet enkel in zone opvangt. Dan kreeg ik na de match in het spelershome van mijn broer Sam weleens de vraag of hij die avond ook bleef slapen. (lacht) Of dat hij mee gaan douchen was. Timmy Simons en Faris Haroun heb ik zo ook eens op mijn dak gehad. Oké, ze noemen dat an sich een compliment voor de speler die gedekt wordt, maar ik kan je vertellen dat het bloedirritant is. Nu bezie ik dat anders. Nu ga ik gewoon in andere zones lopen om ruimte te maken voor het team. Ik maak me er niet meer druk om. Al blijf ik het een domme tactische keuze vinden. Je kan ook zonder zuivere mandekking perfect een speler opvangen. Daar ben ik van overtuigd. Want je kan moeilijk negentig minuten iemand écht volgen.”
Wie is je gekste familielid?
“Mijn broer Sam. Die is heel goed in lawaai maken. Gelukkig hebben we ook hetzelfde gevoel voor humor. Mijn ouders hebben nog filmpjes waarop te zien is dat ik hem aan het ambeteren ben. Met zo’n pluche baseballbat op zijn hoofd kloppen, eindeloos. Tot ma en pa er zot van werden. En wij maar lachen. Ik herinner me ook een avondwandeling op vakantie in Frankrijk. We zagen in de verte een zatlap strompelen. Hij had blijkbaar flink gedronken want even later viel hij gewoon omver. Tot onze grote verbazing stond hij ineens recht, stapte in zijn wagen en reed weg. Zigzaggend. Even later dook hij plots weer op toen we bijna aan de oprit van het hotel waren aangekomen. Hans, Sam, snel! Aan de kant, riepen mijn ouders. Wij stonden ondertussen al voor het hotel. De zatlap én zijn auto leken verdwenen tot we plots bam hoorden. Hij had zijn kar in den decor geparkeerd, zeg maar. Sam was daar zo van aangedaan dat hij die nacht bij ma en pa in bed is gekropen. Die had een flinke nachtmerrie gehad. Dat is zo’n verhaal voor rond de kerstboom. Dat wordt nooit saai.” (lacht)
Heb jij de naam van je dochter Romée mogen kiezen?
“Dat hebben we samen gedaan, hoewel ik eerst ook fan was van Aurélie. We kwamen er relatief laat achter dat Lauren zwanger was. Na een week of tien pas. Dat het dan toch zichtbaar was? Niet dus. Nu, we zijn ook niet het soort koppel dat dat allemaal wiskundig begint uit te rekenen. Dus dan ben je er ook niet constant mee bezig en is het toch een verrassing. Soit, ze zeggen dat ik gemakkelijk scoor dus... (lacht) Het besef begon net na onze uitmatch tegen PSG. De vrouw van Sobol sprak toen over zwangerschapskwaaltjes en de dag nadien begon Lauren die ook te ervaren. We hebben uiteindelijk toch even gewacht om een test te doen. Op een avond – net voor we naar de Thai gingen – was het zover. En ja hoor, prijs. Dolgelukkig natuurlijk, maar toch ook vooral positief geschrokken en verrast. Nog iets, we hebben een hele tijd gedacht dat het een jongen zou zijn. Tot de NIPT-test dus.”
Heeft haar komst je karakterieel veranderd?
“Dat zeggen ze, ja. Dat de geboorte van je eerste kind dat effect op je heeft. Moeilijk vraag. Ik denk van wel eerlijk gezegd. Dat bleek ook toen we op de club nieuwe psychologische testen aflegden. Daar was achteraf een verschil merkbaar tussen voor en na. Mijn gevoel voor verantwoordelijkheidszin was bijvoorbeeld toegenomen. Waar je vroeger toch net iets meer in je eigen cocon zat, iets individueler in het leven stond, was dat nu op natuurlijke wijze veranderd. Los daarvan ben ik net als iedere ouder wat sneller in paniek wanneer er iets scheelt. En eerlijk, wanneer ik lees dat er ergens een kind is omgekomen, dan komt dat veel harder binnen dan vroeger. Maar al bij al is mijn filosofie in het leven dat altijd alles goed komt.”
Welke vrouw zou je graag een dag zijn?
“Niet Lauren, nee. Want dan moet ik met mezelf samenleven. Om te lachen, hè. Want in alle eerlijkheid denk ik dat ik net een heel gemakkelijk iemand ben om mee samen te leven. Ik zie in alles het goede en probeer altijd positief te zijn. Ik weet het, er zijn mensen die dat niet zullen geloven. Zij die me goed kennen, weten dat het de waarheid is. Of ik me bemoei met huiselijke zaken? Simpel eigenlijk, zie je die zwarte kast daar? Als dat nu een witte zou zijn, dan is dat maar zo. Daar lig ik niet wakker van. Ik vertrouw op de goede smaak van Lauren, die heeft ze dus dat zit goed. Ik zou ook slechte keuzes maken, want ik ben gedeeltelijk kleurenblind. Ken je die hoger gelegen nieuwe veldjes in Tubeke? Sta daar maar eens op met je rode trainingspak, mét groene hesjes op een felgroene mat. Ik heb de bal af en toe naar de verkeerde kleur gespeeld, denk ik. En oh ja, sommige witte auto’s noem ik lichtblauwe. Maar verder gaat alles goed.” (lacht)
Heb jij het beste metabolisme van de Jupiler Pro League?
“Zou kunnen, ik weet het niet. Mijn competitiegewicht is 82 kilogram. Dat is vrij stabiel. Wanneer er na een vakantie iets bij komt, zie je dat in mijn gezicht en voel je het aan mijn love handles.” (lacht)
“Wat zeg je? Jij ziet geen verschil? Ja, ik denk dat alleen wij dat zien. Dat kan wel. Het ligt niet in mijn aard om veel bij te komen. Als ik ooit stop, zie ik me wel vrij slank blijven. Metabolisme ja, maar ook gewoon lichaamsbouw, hè. Mijn ontbijt? Twee boterhammen met confituur, een croque met ketchup zero en een hardgekookt eitje. Heerlijk. En na de match eens kebab van om de hoek? Was het maar waar. We zijn tegenwoordig altijd vrij laat thuis. Dan is er nog amper iets open. Maar geen nood, thuis is er dan nog wel een pannenkoek of een worstenbroodje te vinden. Om al die door high-intensity-runs veroorzaakte schade weer in te halen? Jij zegt het.”
Wat kies je als laatste avondmaal?
“Frietjes met tartaarsaus, een berenhap, een Bicky en een vleeskroket. Dat krijg ik niet allemaal op, nee. Maar ik ga wel overal mijn tanden inzetten. Dat beloof ik. Mijn favoriete frituur? ‘t Friet-uurtje! Dat zei Ruud Vormer ook al? Dan zal die jongen een goede smaak hebben, hè.” (hilariteit)
