Dubbele spil, een volledig Engelse carrière en Denis Odoi: wat u moet weten over Clubcoach Scott Parker
Fabien Chaliaud
Te midden van de voorbereidingen op oudejaarsavond heeft Club Brugge de naam van zijn nieuwe coach bekendgemaakt. De 42-jarige Scott Parker krijgt de leiding over de landskampioen, maar wat moet je weten over de Engelse ex-international?
Voor de bestuurders van Club Brugge was het geen rustige kerstvakantie. Blauw-zwart had net Carl Hoefkens aan de kant geschoven na de 1-1 tegen OH Leuven en moest dus op zoek gaan naar een vervanger voor de eerstvolgende competitiewedstrijd op zondag 8 januari, meteen de topper tegen KRC Genk. Vlug een nieuwe coach vinden, was dus noodzakelijk.
Met Hoefkens koos het bestuur afgelopen zomer voor de continuïteit met een axiaal spel waarmee Alfred Schreuder Club naar een derde opeenvolgende titel loodste. Maar Hoefkens botste op de grenzen van deze ploeg. Nu is het aan de 42-jarige Scott Parker om een nieuwe dynamiek te brengen in de worstelende Belgische kampioen, die de komende weken maar al te graag op de transfermarkt met de miljoenen willen gooien om de kern te versterken. Een kennismaking met de nieuwe manager.
Net te min voor de top
Scott Parker werd in 1980 geboren in Lambeth, een stad in Groot-Londen, en stopte pas vijf jaar geleden met spelen na een carrière van 20 jaar. Als complete middenvelder had hij de vloek dat hij geboren was in een tijd dat het middenveld van de nationale ploeg al overliep van de toptalenten met onder meer Frank Lampard en Steven Gerrard. Toch kwam hij nog aan 18 interlands, waarvan vier op het EK 2012 toen de Engelsen werden uitgeschakeld in de kwartfinales tegen Italië.
De doorbraak van Scott Parker op het hoogste niveau liet evenwel een tijdje op zich wachten. Hij werd opgeleid bij Charlton waar hij ook zijn profdebuut maakte in 1997 en in zeven jaar tijd 145 wedstrijden speelde, afgewisseld met een weinig succesvolle periode bij Norwich. Op zijn 24ste begon Parker zich echt te laten geleden en dat trok de aandacht van Chelsea dat net was overgenomen door Roman Abramovitsj.
De Londenaren, die plots het nieuwe rijkste team van de Premier League waren geworden, gebruikten het Russische chequeboek om naar de top te klimmen en moesten hun sterk geïnternationaliseerde kern een beetje ‘verengelsen’ met de komst van Claudio Ranieri op de bank. Parker kwam voor 14,5 miljoen euro naar Stamford Bridge, maar was niet opgewassen tegen de felle concurrentie. Noch de Italiaanse coach noch José Mourinho, die later de bank van de Blues zou overnemen, leken op hem te rekenen. Na slechts 28 duels en één doelpunt werd hij verkocht aan Newcastle voor 9,5 miljoen euro. Bij de Magpies herwon hij vertrouwen en twee seizoenen later trok hij opnieuw naar Londen, maar deze keer naar West Ham.
Ook daar groeide Parker met het seizoen en op zijn 30ste kwam er dan opnieuw een niet te missen kans om naar de top van de Premier League te trekken. Tottenham, de club van zijn dromen, wilde hem koste wat kost naar White Hart Lane halen. Bij de Spurs kon hij zich redelijk eenvoudig in de ploeg spelen en werd hij een van de steunpilaren van de groep onder Harry Redknapp en Andre Villas Boas.
Het EK 2012 gooide echter wat roet in het eten. Bij zijn terugkeer leek hij namelijk het momentum wat verloren te zijn en moest hij opnieuw een stap terug zetten, deze keer naar Fulham. Uiteindelijk verdween hij met The Cottagers naar de tweede klasse en eindigde hij daar ook in 2017 zijn actieve carrière.
Vergiftigd geschenk
Net als Steven Defour, die niet lang wachtte om zijn voetbalschoenen in te wisselen voor een rode trainersband, begon Scott Parker zijn nieuwe leven bij dezelfde club waar hij zijn vorige had beëindigd. Eerst had hij de leiding over de U18 van Fulham en nog geen jaar later werd hij al opgenomen bij de staf van de A-ploeg. Daar was hij een van de assistenten van de Serviër Slavisa Jokanovic, maar die werd alweer snel ontslagen toen de Cottagers terugkeerden naar de Premier League.
Ironisch genoeg moest Parker daarna gaan samenwerken met Claudio Ranieri, de man die hem bij Chelsea geen kansen had gegeven. De resultaten vielen tegen, maar Parker leerde wel het een en ander van de Italiaanse meester. Uiteindelijk duurde het niet lang vooraleer ook Ranieri aan de kant werd geschoven en Parker zijn grote kans kreeg. Met een Fulham dat voorlaatste stond, kon Parker uiteindelijk niet veel meer doen, maar de bestuurders hielden wel het vertrouwen in de ex-international om de ploeg opnieuw naar de hoogste klasse te leiden na de degradatie.
Dat bleek een goede keuze, want na een vierde plaats in de reguliere competite, speelde Fulham een een perfecte play-off en keerde het na één seizoen alweer terug naar de Premier League. Daar werd het verhaal heel anders. Fulham zat vast in de rode zone en ondanks de steun van het bestuur slaagde de Engelse coach er niet in om alsnog in de PL te blijven. De degradatie en ook het ontslag van de manager volgden.
Het was bij Bournemouth, twaalf maanden eerder gedegradeerd, dat hij terug op de bank verscheen. Gedurende het hele seizoen streed hij voor de promotie tegen zijn voormalige werkgever, die de buit pakte dankzij de onuitputtelijke Aleksandar Mitrovic. De Cherries moesten genoegen nemen met de tweede plaats, maar konden als runner-up terugkeren naar de Engelse topklasse. Na de vernedering tegen Liverpool (9-0) eind augustus vorig jaar was het echter ook daar einde verhaal voor Parker.
Fan van 4-2-3-1
Wat voor een coach is Scott Parker en wat zijn zijn richtlijnen en spelprincipes? Zijn voorkeur gaat uit naar systemen als 4-3-3 of 4-2-3-1 met een dubbele spil, wat zoveel wil zeggen als twee spelers die voor de verdediging staan en elkaar aflossen in de defensieve en aanvallende taken. Raphael Onyedika en Casper Nielsen zijn gezien hun kwaliteiten gemakkelijk voor te stellen in deze rollen. Een Mats Rits, terug beschikbaar na zijn lange blessure, is zeker ook een speler die zich in die opstelling kan laten gelden.
Vleugelspelers in het systeem van Parker moeten zo breed mogelijk gaan staan en zijn niet van enorm belang voor zijn spel. in Parker’s teams moeten tot nu toe zo breed mogelijk spelen en komen niet vaak in het spel voor. De centrale verdedigers zijn dan weer van groot belang in de opbouw. Ze zoeken vaak naar de eerste opening en nemen hun tijd voordat ze de bal naar voren spelen. Daardoor lijkt het voetbal van de nieuwe Brugse coach nogal op dat van bijvoorbeeld Roberto Martínez, een wat slomere stijl die het publiek niet zo erg leuk zal vinden.
Net als de ex-bondscoach van de Rode Duivels houdt Scott Parker niet van riskante passes. Het spel van zijn team is geduldig en daarom langzaam opgebouwd. Maar het is zeker een manier om de lacunes in de tactiek van Hoefkens, dat te veel kansen toekende aan zijn tegenstanders, op te lossen.
Bovendien vertrouwt Parker bij het op balbezit gerichte spel op de individuele kwaliteiten, noem het misschien ook wel flitsen, van zijn belangrijkste spelers om een wedstrijd te winnen. Daardoor werd zijn spel over het Kanaal vaak als negatief ervaren.
Dat was ook de mening van Denis Odoi, ex-speler van Fulham, die zijn tactiek vorig seizoen uiteenzette bij Eleven. ‘De filosofie van Parker was gebaseerd op balbezit. Als we de bal kregen, hielden we hem eerst in het team. En als het andere team geconcentreerd is aan één kant van het veld, probeerden we het spel te verleggen naar de andere kant.’
Mannaert en Verhaeghe hopen dat Parker een nieuwe schwung kan brengen in de ploeg. De Engelsman staat bekend als zeer veeleisend voor zijn spelers en kan ook wel eens uithalen naar zijn bazen, zoals eerder gebeurde bij Bournemouth. Wel is hij in staat jonge spelers te helpen doorbreken in het eerste team. Een hoopvol signaal voor voor enkele Brugse beloftevolle jongeren als Cisse Sandra, Noah Mbamba en anderen die al wat van hun talenten hebben laten zien bij de Club NXT. Ondanks de kwaliteit van de jeugd heeft Club moeite om eigen jongeren naar het hoogste niveau te leiden. Dat wordt ook een van de uitdagingen voor Scott Parker in zijn nieuwe functie.
Analisten over het Kanaal wijzen ook op het arrogante kantje van Parker die sterft met zijn ideeën en soms de neiging heeft anderen de schuld te geven wanneer het niet zo goed loopt. Na de 9-0-nederlaag tegen Liverpool afgelopen augustus, bleken verschillende spelers van Bournemouth de opmerkingen van hun coach na de wedstrijd te hebben afgekeurd. Zij vonden het een vreemde manier van motiveren en begrepen zijn houding niet. Het was een groot contrast met zijn aanpak van vorig seizoen, toen hij werd beschreven als een coach die attent en dicht bij zijn groep stond en tactisch uitzonderlijk was. Hetzelfde gebeurde eerder al bij Fulham.
Wat met Odoi?
Een van de grootste punten van kritiek op Scott Parkers periode bij Fulham was zijn omgang met Aleksandar Mitrovic. De voormalige aanvaller van anderlecht was de afgelopen twee seizoenen op dreef met doelpunten in zowel de Championship als de Premier League, maar werd eerder nog afgewezen door de nieuwe Fulham-coach, die de voorkeur gaf aan de Portugees Ivan Cavaleiro. Het belette de Serviër niet om 31 keer te scoren in 81 optredens onder Parker, maar dat was natuurlijk ver verwijderd van de output die hij nu laat zien onder Marco Silva.
In de tussentijd ging Cavaleiro in ballingschap naar Turkije bij het nederige Alanyaspor en wist hij slechts 9 keer te scoren in 83 optredens onder Parker… De Engelsman hield van de kwaliteiten van de Portugees die met zijn rug naar doel handig was voor het samenspel. Het valt nog te bezien of Ferran Jutgla of Roman Yaremchuk de voorkeur krijgt van de nieuwe blauw en zwart gids.
Eén speler van FC Brugge kent de nieuwkomer op de bank van het Jan Breydelstadion heel goed: Denis Odoi. De Leuvenaar speelde met hem in het laatste jaar van zijn carrière en kende hem natuurlijk als coach in het seizoen dat Fulham terugkeerde naar de Premier League. De Ghanese international begon de eerste drie wedstrijden van het seizoen, maar presteerde slecht tegen Aston Villa. Daarna is hij nooit meer in actie gekomen.
Odoi was een van de architecten van Parkers team dat een paar maanden eerder wist te promoveren. In die periode was hij een vaste waarde als rechtsback, terwijl hij bij de terugkeer naar de hoogste klasse in het hart van een verdedigingstrio werd geplaatst. Het Zwitserse zakmes speelde onder Carl Hoefkens soms ook op die positie, nadat hij vorig seizoen onder Alfred Schreuder vaak op de nummer 6 speelde. Met de komst van Onyedika en Nielsen heeft hij gebruik gemaakt van de lange afwezigheid van Clinton Mata om de rol van laatstgenoemde over te nemen op rechts in een verdedigingstrio of achterin als er een viermansbacklijn staat.
In een live chat op TikTok twee jaar geleden zei de Leuvenaar dat hij een goede relatie had met zijn nieuwe coach. ‘Het team houdt van de manier waarop hij wil spelen. Sommigen van ons hebben met Scott gespeeld, we begrijpen de manier waarop hij het voetbal benadert en we respecteren dat. De groep staat achter hem en wil het goed doen, niet alleen voor ons maar ook voor Scott als coach. Het is niet zoals met de andere twee coaches waar we de wedstrijden niet wilden winnen of het maximum wilden geven’, verklaarde Odoi.
Na zijn vertrek bij Fulham zou de Ghanese international beweren het moeilijkste seizoen uit zijn carrière te hebben meegemaakt. Het is afwachten of de tijd sommige wonden al deed genezen of dat er nog steeds wat spanningen zijn tussen speler en coach. Dat zullen de komende maanden uitwijzen
Ik vond Club gisteren wel met de nodige grinta spelen, soms er zelfs wat over (Balanta, Sylla...).
De 4-3-3 waarbij de flankspelers zich voornamelijk kunnen toeleggen op het aanvallend compartiment, daar ben ik wel fan van.
In een interview met The Daily Mail heeft de 42-jarige Engelse coach het over zijn ontslag bij Bournemouth, de wanhoop van zijn vrouw en het telefoontje van Club Brugge.
‘Niet veel Engelse trainers wagen de stap naar het buitenland, maar ik ben er niet bang van. Ik kon niet wachten op de nieuwe uitdaging, de andere cultuur’, steekt Parker van wal tegenover de journalist van de Britse krant, die het Belfius basecamp omschrijft als ‘impressive’.
Ook Parkers vrouw Carly was blij met het telefoontje van Club Brugge eind december. Want hoewel hij sinds zijn vertrek bij Bournemouth vorige zomer fulltime vader was, moet de coach toegeven dat hem dat niet helemaal lag. ‘Mijn gezin werd gek van mij, daar ben ik zeker van. Mijn vrouw zei soms: ga je nu asjeblieft terug aan het werk?’
Parker probeerde zich nuttig te maken met jobs in en rond het huis en het begeleiden van zijn vier zonen Frankie (19), Murphy (18), Sonny (15) en Rafa (9) naar voetbalwedstrijden, maar toen Club Brugge aanklopte, moest hij niet lang nadenken.
Het gezin van de coach zal zondag trouwens aanwezig zijn in de tribunes van Jan Breydel voor de belangrijke match tegen anderlecht. ‘Je engageert jezelf zodanig in voetbal dat je familie je gewoon volgt’, zegt Parker. ‘Dat is zo in grote delen van mijn leven gebeurd. Ik verhuisde van hier naar daar en mijn vrouw en kinderen hadden daar nooit echt een zeg in. Hun engagement is dan ook gigantisch.’
Vuur in de buik
Parker komt ook terug op zijn ontslag bij Bournemouth, waar hij moest vertrekken na een 9-0-blamage tegen Liverpool. In de weken daarvoor had hij, tot ergernis van het bestuur, regelmatig aan de alarmbel gehangen over de kwaliteit van de spelersgroep en had hij meermaals aangedrongen op versterkingen.
‘Ik wil winnen. Ik wil succesvol zijn en ik zal alles proberen om ons in een positie te krijgen waar dat mogelijk is. Dus spijt? Nee, helemaal niet eigenlijk. We hebben daar geweldig werk geleverd en ik zit lang genoeg in voetbal om te beseffen hoe volatiel het kan zijn.’
Na zijn ontslag kreeg hij verschillende aanbiedingen, maar: ‘Ik moest even wat afstand nemen. De manier waarop Club Brugge zich echter presenteerde, was redelijk speciaal. Het vuur kwam terug in mijn buik. Ik kreeg meteen het gevoel dat ik niet kon wachten om erin te vliegen.’
Uit de laatste alinea kan ik afleiden dat Club de vraag gesteld heeft aan Parker en dat Parker zelf niet gesolliciteerd heeft. Wat erop kan wijzen dat ze in onze bestuurskamer opnieuw "out of the box" hebben proberen denken, zoals bij Schreuder.
Zoals hij zelf aangeeft kan hij niet op 10 dagen voor een totale ommekeer zorgen.
Ik vond ons op Genk best wel goed meevoetballen en mochten we de grote kansen hebben afgemaakt, zouden we nooit verloren hebben.
Idem dito dus gisteren tegen de mauve, waar we altijd met 2-3 goals verschil verdienden te winnen.
Hij hekelde gisteren na de match, de mentaliteit van het achteruit kruipen na de 1-0 en 1-1.
Het komt wel goed onder Parker op termijn, heb ik het gevoel.
Wat me pleziert is dat we zowel tegen Genk als de mauve een pak 100 % kansen hebben afgedwongen, nu dient nog de efficiëntie te volgen.
Ik begrijp dat je als coach moet proberen een positieve vibe te creëren, maar het positivisme van deze man doet me nu al denken aan Martinez en dat is compleet niet als compliment bedoeld.
Na de match gisteren had je wat mij betreft perfect kunnen zeggen dat je defensieve zekerheid ingebouwd had tegen een gevaarlijke tegenstander, dat je het tijdens een bepaalde periode best goed deed maar pech had met de afwerking én dat je 2 tegengoals slikt door kleine foutjes die je zelf maakte. Dus dat je het best goed gedaan hebt tegen een tegenstander die duidelijk beter is. Trainers met zin voor realiteit, het is een zeldzaam ras...
Mag wat mij betreft op het einde van het seizoen beschikken, wegens simpelweg (tactisch) niet goed genoeg.
En inderdaad, dat eeuwige Martinez positivisme, dat is niet om aan te horen.
Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat bij het aanstellen van de nieuwe coach na Hoefkens toch het één en het ander is misgelopen.
Op basis waarvan heeft men Parker aangesteld, waarmee heeft hij zich kunnen onderscheiden van de andere kandidaten?
Het is duidelijk dat hij zoekende is en dat hij de kwaliteiten van de spelers (nog) niet kent. Had hij dan geen plan op voorhand van hoe hij het ging aanpakken? Was dat plan te goedgelovig? Om midden in het seizoen in te stappen, kende hij de competitie ook niet, noch de spelers.
Soms hoor je dat solliciterende trainers een toekomstige kern al volledig hebben doorgelicht, inclusief de spelaanpak die ze willen hanteren, inclusief transferdoelwitten, inclusief een analyse van de tegenstander(s).
Of heeft hij zelf toegevingen gedaan omdat hij dan toch 2 CL matchen mocht doen, wat hem misschien verblindde?
Welke argumenten hebben de doorslag gegeven om voor hem te kiezen?
Ik vrees ook dat hij geen goedkope optie is (Hoefkens en Schreuder kwamen van een assistentpositie, dus financieel zal dat niet zo duur geweest zijn).
Ik schrijf hem nog niet af, maar in mijn ogen is de balans niet positief. Ik ben nog niet overtuigd.
Die mens heeft 3 weken in J Breydel geslapen, beelden zitten kijken van zijn kern en de competitie. 'tis niet omdat hij zich beter voelt in kostuum dan T1 pak dat het geen voetbalfreak is zoals Clement en M.Preudhomme. Je ziet toch wat 'm aan 't doen is, defensief stabiliteit inbouwen, behalve twee individuele fouten tegen Benfica was dat trouwens goed. De groep buiten schot houden, vandaar dat hij en onze sterkhouders voortdurend zeggen dat ze verbetering zien. En in de kop kruipen van spelers die het verschil moeten maken. Feit dat we in deze mindere periode de beste Noa Lang zien is teken dat Parker het beste uit spelers kan halen. Als 't met Lang lukt gaat dat met Olsen, Buchanan en Yaremchuk ook lukken. Vanaken heeft daar geen behoefte aan.
Ik geloof best dat het goed gaat komen, en ik zie ook wat hij aan het doen is. Alleen dat eeuwige optimisme in de pers irriteert mij mateloos. Hij kan perfect zeggen dat hij verbetering ziet en tegelijk toegeven dat de match niet geweldig was.
Even een paar quotes :
"Op vlak van toewijding stonden we er vanavond. We moesten dapper zijn aan de bal tegen een heel goede tegenstander, en waren dat ook."
"In de eerste helft konden we echt dreigen", ging hij verder. "Defensief stond het ook goed. Natuurlijk zijn er mindere momenten, maar daar gingen we goed mee om. Er was dan ook nog dat afgekeurde doelpunt, dat zijn dingen die afhangen van details."
"Na de rust is de wedstrijd beslist door individuele fouten. Ook offensief was het in de tweede helft minder goed, dat moeten we nu analyseren hoe dat komt."
"Ik ben hier nu vijf weken en begin de nodige automatismen en gewoonten te zien in dit team. Dat moeten we meenemen naar de competitie."
De zin 'we moesten dapper zijn aan de bal' klinkt wat mij betreft te hard zoals Martinez.
Dat we in de eerste helft konden dreigen is een halve waarheid - we konden dreigen zonder kansen te creëren.
Dat het defensief goed stond is een halve waarheid - Benfica heeft zeker 2 enorm gevaarlijke kansen gehad in de eerste helft.
Het afgekeurde doelpunt was inderdaad een detail dat tegenzat, maar als je eerlijk bent was het ook een gelukje dat de bal erin ging. Odoi raakt hem slecht en zo botst hij via Mechele in doel.
Na de rust is de wedstrijd effectief beslist door individuele fouten, maar als je tegen een tegenstander zoveel kansen weggeeft is het logisch dat er fouten komen. Benfica speelde ons bij momenten verloren in de 2de helft.
Offensief was het 'minder goed' in de 2de helft is een enorm overdreven samenvatting. In de 2de helft kwamen we er gewoon niet uit.
Maar zoals gezegd: er komen inderdaad betere automatismen, hij kan spelers individueel beter maken en hij focust duidelijk op de defensieve stabiliteit. Ik hoop dat we de volgende matchen tegen Cercle, Gent & Oostende op deze weg verdergaan en gewoon 9 op 9 halen. Alleen gaan we daarvoor een spits nodig hebben en daar is hij wat mij betreft wél tekort geschoten. Lang is geen valse 9 en als je speelt zonder spits ga je geen doelpunten scoren.
Ik zie weinig positieve signalen om eerlijk te zijn. We moeten hem tijd geven want dat is nu eenmaal hoe het is, maar iedereen weet wel hoe dit afloopt.
Clement zijn trein was ook niet direct vertrokken en dat was het beste Brugge van de afgelopen 10 jaar. Z'n eerste volledige seizoen in Ligue zit hij tot het eind PSG op de hielen, ze hebben deze week PSG geklopt. Dat team speelt op precies dezelfde manier als wij toen (beter team uiteraard) De Premier League clubs komen al kloppen bij Clement. Ge kunt na 5 weken niet over een T1 oordelen.
Maar onder Clement was het wel onmiddelijk duidelijk welke richting we uitgingen. Ook met Schreuder was dat zo, al was dat een richting die mij niet kon bekoren. Ook Hoefkens had een idee van wat hij met deze ploeg wou brengen en dat is er een paar keer geniaal uitgekomen.
Waar Parker naartoe wilt, is mij absoluut niet duidelijk.
