t4nd schreef: ↑09 jun 2022, 07:58
Ik snap het hoera-gevoel na Polen eerlijk gezegd niet. Het is al jaren hetzelfde met de Rode Duivels : tegen matige tegenstanders zijn we een wereldteam, vanaf het moment dat we tegen een goed team moeten spelen gaan we met de billen bloot. De arrogantie van een Alderweireld en Martinez na de match zijn ook gewoon zielig... "Nu speelden we als een team" - "De defensie was nu wél goed". Ik zag gisteren vooral alweer een vermijdbare tegengoal waarbij de verdediging slecht stond, 3 'lucky' goals (Witsel, Trossard, Dendoncker) en na de 3-1 vooral een Poolse ploeg die opendeurdag hield. Waarschijnlijk winnen we ook tegen Wales en de volgende tegen Polen en dan is het weer "hosana, we worden wereldkampioen'...
Laatste 5 jaar de confrontaties tegen goeie teams : 6x verloren / 4x gewonnen / 1x gelijk. Enige écht belangrijke overwinning is tegen Brazilië op het EK 2018, en dat was toen ook niet bepaald omdat we dé dominante ploeg waren...
2022 : vs Nederland 1-4 verlies (Nations league)
2021 : vs Italië 1-2 verlies (EK)
2021 : vs Frankrijk 2-3 verlies (Nations league)
2021 : vs Italië 2-1 verlies (Nations league)
2020 : vs Engeland 2-1 verlies (Nations league)
2020 : vs Engeland 2-0 winst (Nations league)
2018 : vs Portugal 0-0 gelijk (oefenmatch)
2018 : vs Engeland 0-1 winst (WK - die laatste match waarbij we allebei wilden verliezen om in de betere toernooikant te komen)
2018 : vs Brazilië 1-2 winst (WK)
2018 : vs Frankrijk 1-0 verlies (WK)
2018 : vs Engeland 2-0 winst (WK - kleine finale)
Maar deels mee eens. Degryse en Peter Vandenbempt bijvoorbeeld zaten helemaal niet in een hoera-stemming, lijkt me. Ikzelf ook niet. Ik vond Alderweireld en Martinez ook niet echt arrogant, maar eerder gepikeerd in hun reactie (toch niet diegene die ik zag). Vermijdbare tegengoal tegen Polen, akkoord, maar onze driemansverdediging stond wel degelijk goed. Carrasco was diegene die het buitenspel ophief. Positief is dat hij terug was gekeerd om mee te verdedigen, maar die fase maakt duidelijk dat afspraken en communicatie nog wat beter kunnen.
Polen is gewoon een heel ander team dan Nederland. Die laatsten wouden echt voetballen, speelden scherp, zetten druk, dekken door,... Terwijl Polen vooral vertrok vanuit een compact defensief blok met ervaring (Glik, Krychowiak, Zielinski) en speculeerde op de counter, met natuurlijk éénmansvoorhoede Lewandowski (heeft echt niks nodig om te scoren) om die counters af te maken. Ze lieten onze verdediging dus ook toe om hoger te gaan staan, waardoor je direct ook agressiever moet zijn als verdediger.
Je kan zeggen dat er een paar "lucky goals" tussen zaten, maar het is niet de eerste bal die Trossard binnenkrult van in die zone, en niet het eerste afstandschot van Dendoncker. Hij scoorde ook al zo in de Premier League. Als we iets kunnen zeggen over deze match, is het dat we het blok van de Polen toch konden ontwrichten, óók toen Krychowiak, Zielinski en Lewa nog op het veld stonden. Als je 18 schietkansen creëert, waarvan 15 uit open spel (WhoScored data), heb je het al bij al niet zo slecht gedaan. Dat we "maar" 6 keer scoren uit die kansen, houdt ook verband met vorm en geluk. Bij die bal op de paal van Batsman hadden de Polen dan weer geluk, en een scherpere Hazard had die kans voor open doel in het begin van de match (daar gingen de Polen eigenlijk al met de billen bloot) of dat schot met links na die goeie kap gewoon binnen gelegd.
Er stond een goeie tactische analyse in het Nieuwsblad over de verschillen met de match tegen Nederland (
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220609_93624246), die er vooral op neerkomen dat Nederland onze spelers steeds split-second keuzes voorschotelt door man-meer-situaties te creëren. Niet het gebrek aan agressie, maar de beslissing van Alderweireld om geen ruimte in zijn rug weg te geven aan Depay, lag dus aan de oorzaak van het niet-doordekken van Toby op Bergwijn en van diens daarop volgende mooie goal. Dat soort dilemma's creëren deed Polen amper, en ik ben het helemaal met je eens dat we dat soort tegenstanders makkelijk oprollen. Tegen ploegen getraind door tactisch sterke coaches, zoals het Nederland van Van Gaal vorige week, of het Portugal van Santos of het Italië van Mancini op het voorbije EK, hebben we het dan ook inderdaad vaak veel moeilijker.
Tegen Brazilië op het WK '18 waren we een beetje het Real Madrid van de voorbije Champions League. Niet noodzakelijk dominant, of zelfs helemaal niet, maar tactisch stond het niet slecht (die zet met Chadli die onze linker halfspace afdekte was bijvoorbeeld écht wel goed), we beschikten over een fantastische keeper (niet toevallig dezelfde als Real dit jaar) en voorin (met een op dat moment fitte Eden, Lukaku en Kev) 3 spelers die het verschil konden maken en ook maakten. Dat, plus het feit dat Brazilië Casemiro en Dani Alves moest missen die dag. Als je naar het spelbeeld kijkt, was onze overwinning daar een beetje "against all odds". Tegen Portugal op het EK vorig jaar was de situatie wat gelijkaardig, zij het dat onze aanvalslinie daar - op Lukaku na- minder was, maar waar we met stug verdedigen, hard werk en een goal van Thorgan uit een halve kans toch doorgaan.
Ik zou met deze kern vooral werken op de dingen die beter kunnen. Oefen in de schaarse momenten die er zijn op verdedigende fases waarin zo'n man-meer-situatie wordt gecreëerd, en de omschakeling van daaruit. Probeer op welbepaalde momenten collectiever te pressen en spreek duidelijk af bij welke triggers wordt gepressed in welke zone van het veld. Idem met gegenpressing. In elk geval al een positieve evolutie dat, onder meer met het aantrekken van Anthony Barry, wordt verder gewerkt aan stilstaande fases, waarop we nog meer het verschil zouden moeten kunnen maken.
En verder natuurlijk hopen dat we zoveel mogelijk kernspelers fit aan de start van het WK krijgen.