R Union SG
Geplaatst: 23 jun 2023, 12:43
door IsO
- [spoiler]
- Hoe achterdocht, een afkoopclausule én strikte financiële regels Karel Geraerts de kop kostten bij Union
Van succescoach naar een gedwongen afscheid: hoe is het zover kunnen komen met Karel Geraerts? Een inkijk in een gevoelig dossier en een zeer strikte werkwijze.
Koen Van Uytvange, Valerie Van Avermaet en Pieter-Jan Calcoen
Gisteren om 15:47
Niet voor het eerst verloopt een onderhandeling bij Union niet zonder slag of stoot. Ook Felice Mazzu, Casper Nielsen en Dante Vanzeir kunnen ervan meespreken dat er in het Union-bestuur gedegen onderhandelaars zitten. En nu is er dus Karel Geraerts. Het stramien lijkt steevast hetzelfde: iemand presteert en wil daarvoor beloond worden. Maar als er over geld moet worden gepraat, is Union nog lastiger te bespelen dan op het veld.
Na het fantastische parcours dat Karel Geraerts aflegde in zijn eerste seizoen als hoofdtrainer wilde hij gewoon een opwaardering van zijn contract. “Mensen die het goed doen, zoals Karel, maar evengoed de kuisvrouw, zullen we daarin tegemoetkomen als we dat kunnen doen”, zo vertelde Philippe Bormans ons in een eerder interview.
Hoeveel tegemoetkoming Geraerts werd aangeboden, is niet duidelijk, maar cijfers die circuleren, kloppen niet. Feit is dat hij marktconform wilde betaald worden, maar zeker geen absoluut topcontract vroeg – hij weet best dat ze bij Union de tering naar de nering zetten. Maar Union eindigde derde en overwinterde Europees: dan wil een trainer bij wijze van spreken niet in de rechterkolom van de salarissen staan. Op de onderhandelingen daarover is de relatie gekelderd.
Afkoopclausule als grote twistpunt
Vooral de afkoopclausule van slechts 150.000 euro in het contract van Geraerts bleek een twistpunt. Volgens onze informatie wilde Union dat bedrag omhoog, zodat Geraerts moeilijker weg te plukken zou zijn. Iets waar de T1 begrip voor opbracht en mee akkoord ging, maar dan wilde hij de andere cijfertjes – zijn salaris – ook evenredig omhoog.
Een eerste discussie volgde in de week na het slot van de competitie. Union bood Geraerts een tweejarig contract aan, met een naar verluidt iets hoger loon en dus ook een hogere afkoopclausule. Geraerts vond het voorstel niet goed genoeg. Waarop Union hem na wat getreuzel een jaar contract bood aan gelijkaardige voorwaarden als die in het eerste voorstel. Het kamp Geraerts weigerde opnieuw en deed een tegenvoorstel, maar daar ging de club dan weer niet mee akkoord.
Ten slotte bood Geraerts dan maar aan om voort te doen aan zijn lopende contract. Vanuit Union werd dat voorstel onthaald op wantrouwen. Door de interesse van Club Brugge en Standard voor Geraerts groeide de voorbije weken dat wantrouwen van Union-kant, ook al was hun T1 daar niet op ingegaan. Hem aan dezelfde voorwaarden houden liet de deur altijd open voor een vertrek, zelfs tijdens het seizoen. Een te groot risico in de opportunistische wereld van het voetbal. De club besliste daarom om een einde te maken aan de samenwerking.
Afgelopen dinsdag volgde de definitieve breuk, maar eigenlijk was die er enkele dagen voordien al. Er volgde nog een afscheid met een gezamenlijk persbericht. Het is dus geen afscheid met slaande ruzie, al is het wel wrang. Union is z’n succestrainer kwijt en moet nu een ontslagvergoeding betalen, terwijl de ambitieuze Geraerts ondanks een straf parcours plots zonder werk zit. Enkele dagen voor zijn huwelijk van dit weekend. Qua timing kan dit ontslag dus tellen voor hem.
Cijfers moeten kloppen
Bij de Brusselaars valt te horen dat het niet louter om geld gaat en dus niet dezelfde kwestie is als bij Felice Mazzu. Nochtans is de club lijnrecht als het om centen gaat, zonder ruimte voor bochten. Voorzitter Alex Muzio is in de omgang met spelers een warme knuffelaar, maar Union runnen hij en CEO Bormans erg zakelijk. Zoals zaken moeten gerund worden, zeggen bewonderaars. In een business waarin clubs schulden torsen en graag putten graven, zetten weinigen de tering écht naar de nering. Union wel, hoewel eigenaar Tony Bloom schatrijk is. Geen toeval, natuurlijk. Muzio was een van de topwerknemers van Starlizard, het goksyndicaat waarmee Bloom zijn fortuin maakte. En daar draait alles om de naakte cijfers. Zorgen dat de rekening klopt.
Neem bijvoorbeeld Gift Orban, in januari gekocht door AA Gent. Union had eerder al een bod op hem gedaan. “Wij hebben interesse in tien spelers voor één positie, waarvan we dan misschien één speler zullen tekenen. Op een bepaald moment zeg je: zoveel mag die speler kosten. Sommige andere clubs denken dat, als we 500.000 bieden, we ook wel naar 600.000 zullen gaan. Wij gaan gewoon naar de volgende speler en wijken niet af van het bedrag dat in ons hoofd zit. We betalen zelfs geen 50.000 meer dan wat in ons hoofd zat. Dat is niet altijd gemakkelijk. Zo moet je soms spelers loslaten, zoals Orban”, vertelde Bormans eerder al.
AA Gent wilde evenmin 3,3 miljoen betalen, maar toonde zich finaal wel flexibeler dan vooropgesteld. Moet er meer betaald worden, dan wordt er wel elders bespaard.
Zo werkt Union niet. Spelers genoeg, werknemers eigenlijk ook. Als de cijfers niet meer dreigen te kloppen, wordt er zonder veel poespas afscheid genomen, zo is al gebleken. Vorig seizoen draaide Union 4,7 miljoen euro verlies. Dit jaar zal er voor het eerst winst zijn. Dan moet je een rigide loonbeleid hanteren, ook al liggen de salarissen al hoger dan twee jaar geleden, toen de traditieclub nog een divisie lager speelde.
In makelaarskringen worden die salarissen nog steeds te laag geacht voor een club die al twee seizoenen meedong naar de titel. “We moeten vooral zien dat we gezond blijven”, legde CEO Bormans ons al uit. “Je legt spelers vast voor verschillende jaren, dus je weet dat je die een bepaald loon voor verschillende jaren zal moeten betalen. Daarom moet je zekerheid hebben over budgetten van de komende jaren, maar dat is er niet. Daarom dat het nieuwe stadion zo belangrijk is voor ons, zodat de vaste inkomsten stijgen. Die marge hebben we nu niet. Nu is het inschatten, maar we moeten realistisch zijn.”
Union werkt zoals Club Brugge twintig jaar geleden deed: met lage basislonen, maar veel potentiële bonussen. Bormans: “Ik hoor altijd dat Union zo slecht betaalt, maar wij betalen heel veel variabel. Logisch ook, wij kunnen die vaste engagementen niet aangaan, maar dat wil niet zeggen dat je die variabelen niet hoog kunt zetten. Natuurlijk, wanneer een speler hier tekent of bijtekent, heeft die geen zekerheid dat hij die variabelen ook zal binnenhalen. We geven wat we kunnen. Hoe beter ze het doen, hoe beter ze betaald worden. Maar ik begrijp dat sommigen liever voor meer zekerheid kiezen.”
In de berekening van zijn budgetten telt Union die potentiële bonussen wel bij voorbaat mee. Zo komt het nooit voor verrassingen te staan. Kijk naar de resultaten van de voorbije jaren en niemand die kan stellen dat het beleid niet werkt. Wel dreigt Union een reputatie te krijgen bij spelersmakelaars, spelers en trainers als moeilijke onderhandelingspartner. Geraerts werkte vier seizoenen bij Union en had een nauwe band met zijn spelers. Dit plotse ontslag lijkt voor sommigen heel onrechtvaardig en stemt hen tot nadenken